Dünya Çocuklar Günü Şiiri

Dünya Çocuklar Günü Şiiri | RABİA aksel

Dünya Çocuklar Günü

BUGÜN DÜNYA ÇOCUKLAR GÜNÜ
HAYDİ KALKIN ÇOCUKLAR
KENDİMİZ İÇİN BİRŞEYLER YAPALIM
DÜNYADA BARIŞ SALAYALIM

SUSSUN ARTIK SİLAHLAR
ÖLMESİN MASUM ÇOCUKLAR
AĞLAMASIN ANA BABALAR
BUGÜN DÜNYA ÇOCUKLAR GÜNÜ

RABİA aksel

Dünya Çocuklar Günü Şiiri eğitici şiirler okul şiirleri öğretici şiirler bilgilendirici şiirler dersimiz.com şiirleri öğrenci şiirleri amatör seçme şiirler şiir okul şiir sitesi

Öksüz

"Her gün mektebe gelirken
Kulübesinin önünden
Geçtiğiniz fakir kadın
Pek hastadır, belki yarın
Çocuğu öksüz kalacak;
Bilmem onu kim alacak?
Onlar için
Dua edin!"
-Bugün derste hoca efendi
Bize bunları söyledi.
Kuzum anne, öksüz nedir?
- Öksüz, öksüz... Ah! Sen de bir
Yarım öksüz değil misin?
Büyüdün de onun için
Söylüyorum; güzel ninen
Kaç yıl oldu bu âlemden
Çekileli... ben halanım;
Vakıa ben de ananım.
Baban asker, uzak yerde;
Kim bilir, hangi çöllerde
Sayıklıyor şimdi seni!
Görmedin nineciğini;
Sen dünyaya geldiğin gün
O dünyadan gitti, küskün.
- Ben onu hiç bilmiyorum.
- Evet, bilemezsin yavrum.
Görmedin ki...
- Yalnız bilsem,
Size benzer miydi, ninem?
-Hayır, benzemezdi, fakat
Biz sana benzeriz, şefkat;
Öksüzüz, ben de, baban da.
Bil ki evladım, cihanda
Yarım öksüzler pek çoktur.
Bil de teselli bul biraz.
Hayır, birlikte yaşamaz
Kimsenin anası, babası.
Vatan, öksüzler anası
Yaşatırsak, bir o yaşar...
Yaşasın ta haşre kadar!

Tevfik Fikret

Tevfik Fikret

Bayram

Kargalar, sakın anneme söylemeyin!
Bugün toplar atılırken evden kaçıp
Harbiye nezaretine gideceğim.
Söylemezseniz size macun alırım,
Simit alırım, horoz şekeri alırım;
Sizi kayık salıncağına bindiririm kargalar,
Bütün zıpzıplarımı size veririm.
Kargalar, ne olur anneme söylemeyin!

Orhan Veli KANIK

Orhan Veli KANIK

Dalgacı Mahmut

İşim gücüm budur benim,
Gökyüzünü boyarım her sabah
Hepiniz uykudayken.
Uyanır bakarsınız ki mavi.

Deniz yırtılır kimi zaman,
Bilmezsiniz kim diker;
Ben dikerim.

Dalga geçerim kimi zaman da,
O da benim vazifem;
Bir baş düşünürüm başımda,
Bir mide düşünürüm midemde,
Bir ayak düşünürüm ayağımda,
Ne halt edeceğimi bilemem.

Orhan Veli KANIK

Orhan Veli KANIK

Gülüş Düşler Ülkesinde

Piknik yapıyordu Gülüş
annesi, babası, bir de
sevgili köpeği Melis
ormanda en kuytu yerde.

Yiyip içtiler neşeyle
sonra hepsi bir iş seçti
anneler kilosunu korur yürümeyle
baba dinlenmeye geçti
Gülüş bir ağaca yaslanıp
eline bir kitap aldı
Melis köpek serçelerle
kovalamacaya daldı.

Tam o ara ötelerden
belirdi hali perişan
küçücük bir sarı havuç
peşinde de zalim tavşan.

Melis köpek durur mu
görür de bütün bunları
şenlikten hoşlanmıştı
izleyiverdi onları.

Havuç canının derdinde
tavşan havuç işinde
köpek tavşan peşinde
Gülüş'ün kaygısı Melis
hepsi kuyu içinde...

Derin mi derindi kuyu
ne ışığı var ne suyu
kimse kimseyi görmüyor
ama sesler duyuluyor
tavşan, avı havuca
yaklaşır adım adım
Bağırır "İşte seni
sonunda yakaladım
Havuç kaçma boşuna
tavşan yiyecek seni
gitse de senin
gitmese de hoşuna! "

Köpek: "Asıl sen dur hele
Tavşan kardeş yolun nere? "

Gülüş: Bırak Melis tavşancığı
Anne: Kızım neredesin? ..

Sonra ne oldu dersiniz
Ben şaştım öğrenince
Siz de şaşacaksınız.

Ne havuç var ortada
ne de onu
kovalayan bir tavşan...
Herkes kendi aleminde.
Her şey yerli yerinde duruyor
Baba hala uyuyor
Annemiz gezintide
Köpek serçe peşinde
Gülüş hayal kuruyor.

Fevzi GÜNENÇ

Fevzi GÜNENÇ