Dere Şiiri

Dere Şiiri | GÖKTÜRK MEHMET UYTUN

Dere

Dağlardan, kayalardan,
Gürül gürül akarsın
Uzaklardan köylere
Pırıl pırıl bakarsın.

Kenarın yemyeşil,
Ağaçlarla süslenir,
Köpük köpük suların,
Onlara hayat verir.

Balıklar, kurbağalar,
Sende yaşar, oynarlar.
Yanık kaval sesiyle
Suya iner kuzular.

Şair Yazar GÖKTÜRK MEHMET UYTUN (Eski Türkçe kitabımızda yayımlanmıştır.)
Birçok edebiyat sınavında soru olarak gelmiştir.

GÖKTÜRK MEHMET UYTUN

dere şiiri doğa şiirleri eğitici şiirler okul şiirleri öğretici şiirler bilgilendirici şiirler dersimiz.com şiirleri öğrenci şiirleri amatör seçme şiirler şiir okul şiir sitesi

Aydede

Aydede
Geceleri çıkarsın
Bize ışık saçarsın
Sabah oldu derler
Başka yere kaçarsın.

Ay dede nerede?
Kaçma dağların ardına
Gel odama bak bana
Masal okurum sana.

şiirsitesi.com

Tabiat Düşmanımız Olmamalıydı

Dost olmak var iken betonlaştırılmışız?
Her yağmur yağdığında mahvolup yıkılmışız…

Dostlarımız değil mi de hayvanları dışlattık,
Tasarı laflarıyla haktan uzaklaştırdık…

Ağaçları kökten budadık ya da kaldırdık,
Lanet betonlarla topraktan uzaklaştırdık…

Rabbin nimetlerine kin ve nefret kustuk,
Hortumları çağırdık tüm dengeleri bozduk,

Tabiat dostumuzken nedir bu kin ve nefret?
Yarınları mahvetmek sayılmaz mı ihanet?

Mehmet Tevfik TEMİZTÜRK

Mehmet Tevfik TEMİZTÜRK

Gün Dönümü

Sabah horoz sesiyle uyandım
Aradan biraz geçti zaman
Dışarıya çıktım baktım ufka
Çıkıyordu güneş yavaş yavaş

Gözlerim kamaşıncaya kadar seyrettim
Ve bir zaman sonra girdim içeriye
Aldım elime kağıt kalem
Çizdim güneşin doğuşunu uzunca bir zaman

Güneş yükseldikçe yükseliyordu bayrak gibi
Bir şeyler anlatıyordu anlayana sımsıcak
Aldım elime kağıt kalem
Buraya kadar olan mısraları yazdım

Güneş yükseldi yükseldi tam tepe noktamıza erişti
Koydum kafamı beyaz örtülü yastığa
Uyandım ki vakit ikindi olmuş biraz üşümüş gibiyim
Çıktım dışarıya bahçeye ısındım yaz güneşiyle

Bulunduğum yer şehrin yüksekçe mevkisinde
Yüz metre aşağıdaki boş arazide futbol oynayan çocuklar
Uzun uzun seyrettim güneşin sıcaklığında
Düşündüm çocukluk yıllarımı hey gidi günler hey

Güneş yavaş yavaş batı istikametinde inişte
Dağın yükseltisi gölge ediyordu şehrin yarısını
Ovayıda yavaş yavaş görüyor gibiyim alaca
Girdim içeriye alelacele hemen

Aldım içeride kağıt ile kalemi elime
Düşündüm uyandıktan sonra yaptıklarımı
İki yastık koydum başımın altına
Yazdım buraya kadar olan mısraları

Tekrar çıktım dışarıya bu defa yönüm batıya
Güneş batma noktasında yakaladım gitmeden
Gözden kayboluncaya kadar seyrettim doya doya
Kaldım dışarıda karanlık oluncaya kadar zaman

Girdim içeriye yaktım gece lambasını
Düşündüm yaşadığım otuzyediye varan yıllarımı
Bir günde dahi hissediyor insan yaşadığı bir yılı
Bir ömrü bile hissediyor bir günde insanoğlu

Düşündüm bir gün yaşayan canlıları
Birkaç gün yaşayan böceklerde var
Canlıların tadıyor hepsi ortak hayatı
Kimisi uzun tadıyor kimisi ise kısa

Kapattım bir zaman gece lambasını
Açtım lambanın en fazla aydınlatanını
Aldım kağıt ile kalemimi elime
Nihayete erdirdim şiirimin mısralarını

Fatih Mehmet Karaca

Fatih Mehmet KARACA

Rüya

Kapadım gözlerimi
Kurmak için hayaller
Bağ, bahçe, dere, tepe
Ve daha neler, neler

Öncelikle kuş oldum
Uçarak kondum güle
Ötmeye başlayınca
Güller geldiler dile

Gül deyip geçmemeli
Hepsinin başka adı
Lale, sümbül, papatya;
Fesleğen, kasımpatı...

Dediler: "Sen bülbülsün;
Gül dalında şakıyan
Gördüğün rüya idi
Şimdi uykudan uyan"

HALİL MANUŞ

Halil MANUŞ