Çanakkale'nin Rövanşı Habur Şiiri

Çanakkale'nin Rövanşı Habur Şiiri | ORHAN AFACAN

Çanakkale'nin Rövanşı Habur

Çanakkale zaferinin rövanşı Habur'du
Terörün, hamisinin sürpriz şansı Habur'du.
Çanakkale ruhu az kabardı, Habur durdu.
Sabırla, metanetle öfkemiz soğutuldu.

''İyi şeyler olacak' iyi niyet, ümitti
Karşıdan gelen tavır alaylı bir tehditti.
Tehlikeler, tehditler sanma geçip bitti
Kabrinde şehit, anne evde yasa boğuldu.

Cemaller, birbirinden farklı birer paçavra.
Bedenler, ayakların taşıdığı kadavra.
Kimlikler, kodla gizli hayatları palavra
Arap baharından bize gözdağı doğruldu.

Çanakkale bir boğaz, Habur sınırda kapı.
Geçmek için istemez gemiler gibi yapı.
Beyni yıka, sonrada ver esrar, ver hapı
Maşalı, ikili kıyım ortaya konuldu.

Habur, tarih üstünde tarihi bir fotoğraf
Teröristten,hamisinden açık, net itiraf.
Masum olarak gösterilmeleri ne tuhaf.
Yılların fitnesinden gelen bir oğuldu.

Sayıca da, silahça da hep farklıdırlar.
Ne yapsalar her zaman onlar haklıdırlar.
''Demokrasi kokteyli'' özünde saklıdırlar
Niyetleri hep pişkin yüzlerine vuruldu.

Çanakkale de, Haburda Hedef İstanbul'du.
Sanmayın'' Kutlu Doğum'' Onlarca unutuldu.
İlimde, kültürde nice oyunlar kuruldu
Bazı geç, bazı da güç oyunları bozuldu

Asala, sağ, sol, şimdi yıllardır bu kör bela
Süsleyemez ruhunu en cafcaflı kurdele
Kavuşamazlar asla mutlu bir finale
''Kalu Bela'da'' kalbimiz imanla yoğruldu.


ORHAN AFACAN

ORHAN AFACAN

Çanakkale'nin Rövanşı Habur şiiri eğitici şiirler okul şiirleri öğretici şiirler bilgilendirici şiirler dersimiz.com şiirleri öğrenci şiirleri amatör seçme şiirler şiir okul şiir sitesi

Ağlama Askerim Ağlama

5 karışlık toprak için
Binlerce Mehmetçik öldü
Her taraf kan gölü

Ekmeği elinde
Silahı belinde
Allah adı dilinde
Ağlama askerim ağlama

Anaların yüreği
Olmuş sanki yangın yeri
Adi düşman çekil geri
Ağlama askerim ağlama

Kimi belki nişanlı
Kiminin bebeği var
Evde bekler analar
Ağlama askerim ağlama...

İrem Direk

Çanakkale Destanı

I
Ben Mülazım-ı Sâni Sinan;
Ben Fatih'in, Osman'ın,
Ben Bilge Kağan'ın torunu.
Ben fazilet, asalet
Ben zamanlarca Türk...
Söyletmişim tarihlerce türkümü.
Nerde bitmişsem
Orada doğarım.
Neresi sonumsa
Başlarım yeniden;
Kim söyleyebilir
Bir yerde öldüğümü?..

Ben Mülazım-ı Sâni Sinan;
Tarihlerin yolcusu,
Adım tarihlerce kutsal;
20. yüzyılı gösterir
Zamanlardan zaman:
Yıkılmak üzeredir
Başka adlara gebe,
Altı yüz yıl hüküm süren Osman.
Devletimle birlikte
Öldü sandılar beni,
Planlar yapıldı ardımca;
Paylaşıldı tüm vatan.

Ben Mülazım-ı Sâni Sinan;
Tarihlerce hız verdim rüzgârlara,
Kültürlere şekil.
Adalet götürdüm
Gittiğim her toprağa.
Kötüye dersini verdim,
Yanımda insanca yaşadı insan...

Ben Mülazım-ı Sâni Sinan;
Elbette göz yumamazdım düşmana,
Katlanamazdım bölüşülmesine vatanın;
Milletimi esir yaşatamazdım.
Elimde ata yadigârı silahım,
Mehmet'imle omuz omuza
Yürek yüreğe, Çanakkale'de
Haksızlıkla savaştım...

Ben Mülazım-ı Sâni Sinan;
Savaşlarca yorgun düştüm:
Bir cephede sol ayağımı yitirdim,
Ötekinde parçaladı sağ kolumu
Acımasız bir top mermisi.
Geride ne kaldı?..
˗ Vatan sevgisiyle dolu yüreğim...
Bu tarihi, bu hikâyeyi
Yazmaya devam edebileceğim.




II
Ben Mülazım-ı Sâni Sinan;
Gözbebeğim İstanbul'u alabilmek için
Boğaz'a kadar dayanmıştı düşman.
Tarihler
18 Mart 1915'i gösteriyordu:
Vakit sabahtı,
Gelibolu yorgundu,
Gelibolu yaralıydı,
Gelibolu sıkıntılıydı...
Şehitlere mezardı Çanakkale,
Çanakkale ölüm gibi suskundu;
Boğaz'ı dolduran su değil,
Kandı...

Saatler 10'u vururken
Yükseldi cephelerden
Türk'ün andı.
Allah'ın adı
Doldu gönüllere,
Taştı dudaklardan
Sesler seslere karıştı...
Yemin etti ordu
Korumaya bu yurdu.
Kalplerden yükselen ses değil,
İmandı...

Gürleyen bir top mermisi
Başlattı savaşı kıyasıya.
Denizden karaya
Karadan denize toplar atıldı;
Topların düştüğü yerlerde
Yiğitler serildi siperlere.
Denizde gemiler,
Karada insanlar;
Bu, et ve kemiğin
Çeliğe karşı savaşıydı;
Bu, haksızlığa karşı
Özgürlüğün savaşıydı.
Sömürgeciydi denizdeki,
Denizdeki silahıyla üstündü,
Kana susamıştı;
Vatanını istiyordu Türk'ün.

Koşarken Mehmetçik
Savaştan savaşa,
Cepheden cepheye
Yorgun düşmüştü büsbütün.
Cesurdu, inançlıydı
Verilecek toprağı değil,
Ancak kanı vardı...

Düşman gemilerinin açtığı yoğun ateş
Yine cehenneme çevirdi Çanakkale'yi.
Toza dumana karıştı kaç tabya...
Geri kalır mı benim Mehmet'im?
Ellerindeki ilkel toplarıyla
Denizde fırtınalar oluşturdu,
Tarihe yeni sayfalar yazdı
Cennete koşan nice batarya...

Saatlerce sürdü savaş,
Deniz şarapnel sesleriyle çınlarken
Kaç utanmaz gemi
Sulara gönüldü yavaş yavaş...
Şehit düşüp
Tabyasını bırakmayan er,
Vatanı için ölüme giden asker,
Düşmana eğdirmişti baş.
Sabah küstahça
Boğaz'a giren gemiler,
Akşamla birlikte hüsranla
Bakmadan ardına
Kaçıp gittiler birer birer...

III
Ben Mülazım-ı Sâni Sinan;
Çanakkale'de, Gelibolu'da
Savaştım düşmanla kıyasıya.
Halkımla bütünleştim,
Kurtuldu il il vatan.
Bayrağın dalgalandığı ufuklarca
Şehitliğe koştum;
Nerede başladıysa sonum
Orada doğdum yeniden.
Öldü sandılar beni,
Oysa öldüğüm yerde
Ölümsüzlüğe ermiştim ben.


Ben Mülazım-ı Sâni Sinan;
Ben Yahya Çavuş,
Ben Seyit Onbaşı
Ben er Fehmi;
Yaşar bende yürekleri
Bayrak için, millet için
Sonsuzluğa eren yiğitlerin...

Ben Mülazım-ı Sâni Sinan;
Sonsuzlukların yolcusu,
Kendini vatana adamış adam...
Göruyorum şimdi daha yeşil ve ulu:
Yaprağım, ağacım, dağım, ovam.

Ben Mülazım-ı Sâni Sinan;
Ben yeni ve aydınlık Türkiye'nin
Destan destan yazılan tarihi,
Bayrağında renk, aşında tat;
Benimle biter her gönlün kederi...
Ben seferde inanç,
Hazarda huzur;
Ben buğdayda bereket,
Tarlada başak başak verim.
Kim ne isterse ilkelerimde bulur;
Tarihlerin altın sayfasıdır yerim;
Ben sonsuzluğa yürüyen
Ölümsüz Mustafa Kemal'im...

Oktay Yivli

Ali Kırımlı

Geçilmez durak: Çanakkale

Geçilmez durmaktır o
Canım Çanakkale
Şehitlerimizin hatırasıdır o
Canım Çanakkale

Seyit onbaşı ünlüdür orada
Canım Çanakkale
Truva atı vardır orada
Canım Çanakkale

Ne şehitler vardır orada
Canım Çanakkale
Güçlüdür halkı oranın
Canım Çanakkale

Düşmanı geri çevirdiler orada
Canım Çanakkale
Ne güçler yatar orada
Canım Çanakkale

Yakup Emir ÇAKAR

18 Mart Çanakkale Savaşı’yla 12

Çanakkale’miz ile
Ardından işgalciler,
Sonrası toparlanma,
Ata’mdan düşünceler…

Kongreler, toplantılar,
Meclisin açılması,
Cumhuriyetimizle,
Diriliş sağlanması…

Yüzbinlerce şehitle,
Vatan savunulmuştu,
Düşmanlar çıkarılmış,
Milletim hür olmuştu…

Vatan savunulmuştu,
Netice alınmıştı,
Ata’mız sayesinde,
Düşman çıkarılmıştı…

Mehmet Tevfik TEMİZTÜRK

Mehmet Tevfik TEMİZTÜRK