Çanakkale Destanı Şiiri

Çanakkale Destanı Şiiri | Ali Kırımlı

Çanakkale Destanı

I
Ben Mülazım-ı Sâni Sinan;
Ben Fatih'in, Osman'ın,
Ben Bilge Kağan'ın torunu.
Ben fazilet, asalet
Ben zamanlarca Türk...
Söyletmişim tarihlerce türkümü.
Nerde bitmişsem
Orada doğarım.
Neresi sonumsa
Başlarım yeniden;
Kim söyleyebilir
Bir yerde öldüğümü?..

Ben Mülazım-ı Sâni Sinan;
Tarihlerin yolcusu,
Adım tarihlerce kutsal;
20. yüzyılı gösterir
Zamanlardan zaman:
Yıkılmak üzeredir
Başka adlara gebe,
Altı yüz yıl hüküm süren Osman.
Devletimle birlikte
Öldü sandılar beni,
Planlar yapıldı ardımca;
Paylaşıldı tüm vatan.

Ben Mülazım-ı Sâni Sinan;
Tarihlerce hız verdim rüzgârlara,
Kültürlere şekil.
Adalet götürdüm
Gittiğim her toprağa.
Kötüye dersini verdim,
Yanımda insanca yaşadı insan...

Ben Mülazım-ı Sâni Sinan;
Elbette göz yumamazdım düşmana,
Katlanamazdım bölüşülmesine vatanın;
Milletimi esir yaşatamazdım.
Elimde ata yadigârı silahım,
Mehmet'imle omuz omuza
Yürek yüreğe, Çanakkale'de
Haksızlıkla savaştım...

Ben Mülazım-ı Sâni Sinan;
Savaşlarca yorgun düştüm:
Bir cephede sol ayağımı yitirdim,
Ötekinde parçaladı sağ kolumu
Acımasız bir top mermisi.
Geride ne kaldı?..
˗ Vatan sevgisiyle dolu yüreğim...
Bu tarihi, bu hikâyeyi
Yazmaya devam edebileceğim.




II
Ben Mülazım-ı Sâni Sinan;
Gözbebeğim İstanbul'u alabilmek için
Boğaz'a kadar dayanmıştı düşman.
Tarihler
18 Mart 1915'i gösteriyordu:
Vakit sabahtı,
Gelibolu yorgundu,
Gelibolu yaralıydı,
Gelibolu sıkıntılıydı...
Şehitlere mezardı Çanakkale,
Çanakkale ölüm gibi suskundu;
Boğaz'ı dolduran su değil,
Kandı...

Saatler 10'u vururken
Yükseldi cephelerden
Türk'ün andı.
Allah'ın adı
Doldu gönüllere,
Taştı dudaklardan
Sesler seslere karıştı...
Yemin etti ordu
Korumaya bu yurdu.
Kalplerden yükselen ses değil,
İmandı...

Gürleyen bir top mermisi
Başlattı savaşı kıyasıya.
Denizden karaya
Karadan denize toplar atıldı;
Topların düştüğü yerlerde
Yiğitler serildi siperlere.
Denizde gemiler,
Karada insanlar;
Bu, et ve kemiğin
Çeliğe karşı savaşıydı;
Bu, haksızlığa karşı
Özgürlüğün savaşıydı.
Sömürgeciydi denizdeki,
Denizdeki silahıyla üstündü,
Kana susamıştı;
Vatanını istiyordu Türk'ün.

Koşarken Mehmetçik
Savaştan savaşa,
Cepheden cepheye
Yorgun düşmüştü büsbütün.
Cesurdu, inançlıydı
Verilecek toprağı değil,
Ancak kanı vardı...

Düşman gemilerinin açtığı yoğun ateş
Yine cehenneme çevirdi Çanakkale'yi.
Toza dumana karıştı kaç tabya...
Geri kalır mı benim Mehmet'im?
Ellerindeki ilkel toplarıyla
Denizde fırtınalar oluşturdu,
Tarihe yeni sayfalar yazdı
Cennete koşan nice batarya...

Saatlerce sürdü savaş,
Deniz şarapnel sesleriyle çınlarken
Kaç utanmaz gemi
Sulara gönüldü yavaş yavaş...
Şehit düşüp
Tabyasını bırakmayan er,
Vatanı için ölüme giden asker,
Düşmana eğdirmişti baş.
Sabah küstahça
Boğaz'a giren gemiler,
Akşamla birlikte hüsranla
Bakmadan ardına
Kaçıp gittiler birer birer...

III
Ben Mülazım-ı Sâni Sinan;
Çanakkale'de, Gelibolu'da
Savaştım düşmanla kıyasıya.
Halkımla bütünleştim,
Kurtuldu il il vatan.
Bayrağın dalgalandığı ufuklarca
Şehitliğe koştum;
Nerede başladıysa sonum
Orada doğdum yeniden.
Öldü sandılar beni,
Oysa öldüğüm yerde
Ölümsüzlüğe ermiştim ben.


Ben Mülazım-ı Sâni Sinan;
Ben Yahya Çavuş,
Ben Seyit Onbaşı
Ben er Fehmi;
Yaşar bende yürekleri
Bayrak için, millet için
Sonsuzluğa eren yiğitlerin...

Ben Mülazım-ı Sâni Sinan;
Sonsuzlukların yolcusu,
Kendini vatana adamış adam...
Göruyorum şimdi daha yeşil ve ulu:
Yaprağım, ağacım, dağım, ovam.

Ben Mülazım-ı Sâni Sinan;
Ben yeni ve aydınlık Türkiye'nin
Destan destan yazılan tarihi,
Bayrağında renk, aşında tat;
Benimle biter her gönlün kederi...
Ben seferde inanç,
Hazarda huzur;
Ben buğdayda bereket,
Tarlada başak başak verim.
Kim ne isterse ilkelerimde bulur;
Tarihlerin altın sayfasıdır yerim;
Ben sonsuzluğa yürüyen
Ölümsüz Mustafa Kemal'im...

Oktay Yivli

Ali Kırımlı

Çanakkale Destanı Oktay YİVLİ eğitici şiirler Çanakkale Zaferi şiirleri çocuk şiirleri şiir sitesi

Çanakkalem

Oyuldu vatanıma dikilen o kem gözler
Çanakkale yi anlatmaya yetmez ki sözler
Tek canlı şahidi gökte yıldızlar
Düşmana geçit vermedi Çanakkale
Cumhuriyete temel attırdı Çanakkale

ALLAH ALLAH diyerek siperlerden çıktılar
Bedrin aslanları gibi tekbir ile coştular
Gök kubbenin altında yeni tarih yazdılar
Düşmana geçit vermedi Çanakkale
Cumhuriyete temel attırdı Çanakkale

Vermedi namerde geçit şanlı türkün ordusu
Tekbir sesleriyle olduk uhud bedir ordusu
Şahadete erdirir bize iman vatan sevgisi
Düşmana geçit vermedi Çanakkale
Cumhuriyete temel attırdı Çanakkale

Vatanıma bayrağıma dikilen o kem gözleri
Namahremime dokunacak o kahpe elleri
Vermedi bunlara geçit fatihin askerleri
Düşmana geçit vermedi Çanakkale
Cumhuriyete temel attırdı Çanakkale

Aman Allah bu ne cenktir bu ne hal
Zafer ihsan eyle bu millete zülcelal
9.tümenle hücum verdi yarbay Mustafa kemal
Düşmana geçit vermedi Çanakkale
Cumhuriyete temel attırdı Çanakkale

Mustafa Taşkanat

zeynep sena

Çarpışan İki Mermi!

Işığı görmüş pervane böcekleri gibi
…………………….............havada uçuşan
Uçuşurken kafa kafaya çarpışan
.............çarpışınca kucaklaşan
kucaklaşırken birbiriyle kaynaşan
……………….……….............…iki mermi
……………….....ancak masallarda olur!
Bir de Çanakkale Savaşı’nda
*
1915 yılında
Gelibolu Yarımadası’nda.
çook uzun menzile sahip
ölüm kusan deccallar gibi
tozu dumana katarak yere düşen
…………………...top gülleleri altında
Metrekareye
beş-altı bin mermi fırlatan
makineli tüfeklerle donatılmış
yedi düvelin askerlerine karşı
göğsünü kalkan yapan Mehmetçik’imin
canından kutsal saydığı vatan toprağına
Koca dağlar gibi devrildiği yerde ,
..............................İKİ MERMİ:
İnsanlığın
binlerce yıllık özlemini anlatır gibi
.........BİRBİRLERİNE SARILAN İKİ MERMİ
*
Üniformanın, armanın, postalın,
asker şapkasının, palaskanın, süngünün,
çarığın, mataranın, madalyanın,
köstekli saatin, cüzdanın,
aile fotoğrafının,
kalemin, muskanın ,
sevgiliye , anaya, babaya yazılmış
.............................bir mektubun
küçük bir aynanın, makasın,
iğnenin-ipliğin, çiçek işlemeli bir mendilin,
umudun, kin’in, nefretin , etin, kemiğin
………………….............toprakla kaynaştığı yerde
Arıburnu’nda, Conbayırı’nda,
Sargıyeri'nde, Alçıtepe’de, Kanlısırt'ta,
Anafartalar'da, Bombatepe’de,
Seddülbahir’de, Morta Koyu’nda...
yani
Çanakkale Şehitler Abidesi’nin dibinde
*
İki yüz elli bin kahraman Mehmetçik
bir o kadar emperyal askeri
Öğretmen Ethem
ve Yahya Çavuş'la birlikte
Sarmaş dolaş yatıyorlar İBRET MÜZESİ'nde
"Barış ve kardeşlik nerdesin?Çabuk gel!"
................................ dercesine
……….............*................
Ali Koç Elegeçmez
02.nisan.2019/Salı

Ali Koç Elegeçmez

Çanakkale

Savaşmak için değil koşmaları
Şehit olmaya koşuyor her biri
Boşuna değil coşmaları
Onları coşturan aziz milleti

Askerler neredeyse kucaklaşacak
Siperler o kadar yakın ki kendilerine
Mermiler geçecek delik bulacak
Çarpmamak için birbirine

Atam çelik gibi bakıyor düşmana
Sıkıysa gelin alın toprağımızı
Arkası sağlam, bakmıyor arkasına
Dalgalatarak geliyor yiğitler bayrağımızı

Haykırışlar, feryatlar, nidalara karışmış
Kurşun yarası bile hissetmezler
Kader, Mehmed'ime ölmek yazılmış
Bu koca yürekler asla pesetmezler

Saçılmış tohum gibi ölü bedenler
Birbiri üstüne yatıyor mehmetler
Sulanmış kanlarla topraklar, tepeler
Çıkacak, yeşerecek ağaçlar, verecek meyveler

SEZER DAGCI CANAKKALEM

SEZER DAĞCI

Çanakkale Zaferi

Bir haykırışla dünya,
Oynamıştı yerinden.
Ders almıştı milletler,
Türklerin zaferinden.

Tek bir yürek gibiydi,
Trakya, Anadolu.
Asrın şanlı sayfası,
Olmuştu Gelibolu.

Setler çekiliyordu,
İlden Kilitbahire.
Ve boğaz daraldıkça,
Benziyordu nehire.

Ulu bir duvar oldu,
Kıyıda Conkbayırı.
Çözemedi düşmanlar,
Bu zekayı bu sırı.

Yüzen bir efsaneydi,
Nusret Mayın Gemisi.
Oldu tüm tayfasıyla,
Bu Vatanın hamisi.

Askere yatak döşek,
Olmuş iken siperler.
Şanlıydı vatan için,
Vuruşan o neferler.

Vardı koca yürekler,
Silah olmasa bile.
Düşmana cephe dardı,
Türklereyse nafile.

Vatan için verirken,
Türk cengaver el ele.
Onsekiz Mart Onbeşte,
Şahlandı Çanakkale.

Duyuldu her cepheden,
Seyit'in top atışı.
Güç verdi askerlere,
Gemilerin batışı.

Düşüp şehit olurken,
Asker "Kınalı Ali"
Bir sembol oluyordu,
O'nun bu en son hali.

Savaşırken düşmanlar,
Sömürgenler adına.
Vatanını savunan,
Türk erdi muradına.

Birer süngü olmuştu,
Askerlerin bakışı.
Ürkütmüştü düşmanı,
Tepelerden akışı.

Ölmeyi emretmişti,
Bir muzaffer komutan.
Cephede vatan için
Özdeşti bayrak ve kan.

O gün o cephedeki,
Yarbay Mustafa Kemal
Atatürk sayesinde,
Sağlandı bu istiklal.

Bu vatan toprağında,
Şehitlerin kanı var.
Bu kanlarla kovuldu,
Emperyalist canavar.

Kutsaldır bu ülkenin,
Her köşesi, her yanı.
Belgedir buna şanlı,
Çanakkale Destanı.

Harcı kanla karıldı,
Mümtaz Cumhuriyetin.
Çok ağırdır hesabı,
Her bir kötü niyetin.

Böyle büyük zaferler,
Atalardan hediye.
Var olmalı bu yüzden,
Vatanımız Türkiye.

Hürdemi Nevzat Bayramoğlu

Hürriyet Demir