: İki Noktanın Şiiri Şiiri

: İki Noktanın Şiiri Şiiri | Fevzi GÜNENÇ

: İki Noktanın Şiiri

Ben de akrabasıyım Kral noktanın
ama bununla öğünmem asla
"Kime benziyorsun? " diye sorsalar bana
kendime benzediğimi söylerim iftiharla.

Lafı uzatmayalım işimize bakalım.
beni anlayabilecek misiniz bakalım.
Belki işim az ama varlığım çok gerekli
Bunu bilirim, her zaman bunu söylerim
Ön sırılardadır daima
Noktalama İşaretleri arasındaki yerim

Bana kulak verirseniz size işimi
bedavadan öğretirim
Buyurun, başladım bile işte:

Bir cümleden sonra örnekler mi verilecek?
Hiç durmayın tembeller gibi öyle
Yerleştirin beni, yani iki noktayı
beklemeden o cümlenin sonuna, şöyle:

"Şu dünyada çok sevdiğim insanlar:
Başta annem, babam; öğretmenim de var."

Birinden bir söz mü aktarıyor
orada biri ne?
Neden iki nokta koymuyor
cümlesinin sonuna öyleyse?

Atatürk diyor ki:
"Yarının büyükleridir bugünün küçükleri! "

Konuşma mı başlattı biri
Sıralamayı sürdürelim öyleyse örnekleri:

Gürültü yapan çocuklara
seslendi sınıf başkanı gene:
- Susmazsanız eğer arkadaşlar
hepinizi, söylerim öğretmene!

Çocuklar, öğrenmek isterseniz beni eğer
Öğrettiklerime kulak vermeniz yeter
Şimdi hakkımı yemeden söyleyin lütfen:
Önemli biri değil miymişim ben meğer? ...

Fevzi GÜNENÇ

Fevzi GÜNENÇ

çocuk şiirleri okul şiirleri eğitici şiirler öğretici şiirler amatör şiirler şiirlerimiz öğrenci şiirleri belirli gün ve haftalar şiirleri

Şapkalı Harf Kaldırılmamalı

Kısırdöngüler çıkar ve kelimeler karışır?
Mana tam denkleşmiyor çoğu kez şapka şarttır...
...
Mânâ olmuş olsaydı, söyleyişiyle uygun,
Anlam anlamındadır, mutlaka şapka olsun...
...
Bazıları kalkmamış, aslında kalkmamalı,
Şapkalar konulmalı, manalar korunmalı...

Mehmet Tevfik Temiztürk

Mehmet Tevfik Temiztürk

Argo Kelimeler Hoş Değil

Güya dilimizdeymiş de kullanılıyorlar,
Yerleştirildikleri için terk edilmiyorlar...

Alıştırılıyoruz, argoya özenti var,
Kınamak şöyle dursun, çok destekleniyorlar...

Asla kullanmamalı, dilimiz, köklü, narin,
Argo kalıplaşıyor, düşünceler çok hain...

Mehmet Tevfik Temiztürk

Mehmet Tevfik Temiztürk

- Birleştirme Çizgisinin / Kesik Çizgi Şiiri

Ben birleştirme çizgisiyim
öbür adıyla kesme şekerim
pardon pardon şekerim
yani kesme işareti-
yim...

Hiç kimse şiir yazmadı bana hiçbir zaman...
Yazmazlarsa yazmasınlar, amaaan...
baktım beklemenin, üzülmenin hiç yara-
rı olmuyor bana, aldım kalemi elime, şi_
ir, yazdım kendi adıma.

Dur bakalım nasıl öveyim ben beni ben.
Tek marifetim satır sonlarına ge-
len heceleri bölmek değil elbette.
Kimi zaman virgülün işini de kaparım elinden.
Bir cümle içinde bir ara söz mü geçecek,
o sözün bir başında, bir sonunda yer alırım
olur biter. İşte örnek: "
Murat -hani şu sınıfımıza yeni gelen çocuk-
öyle yaramaz ki öğretmenimizi delirtecek nerdeyse."

Başlangıçla bitiş bildiren
tarihler arasına girmek de benim işim.
O da şöyle: 1929-2004
Karşıtlıklar arasına girerim.
Örnekmi: Sarı-kırmızı,
yer adları arasına da girerim:
Ankara-İstanbul.
İle sözcüğünün yerini tutarım anlayacağınız.
Çok kızar bana bu durumlarda
bayan virgülle "ile" bey.
Sadece onlar mı,
üç noktanın da fena bozulduğu
olur ara sıra bendeniz birleştirme çizgisine
yani namı diğer kısa çizgiye, hah hah ha
bnde ne larifetler var daha...

Beğenmediniz şiirimi biliyorum ama,
anlayışlı olun biraz, n'olur! .. Bir birleş-
tirme çizgisinin yazdığı şi-
ir ancak bu kadar olur.

Fevzi GÜNENÇ

Fevzi GÜNENÇ

Noktalama İşaretleri

Zeynep uyuyakaldı,
Noktalamalar ülkesine,
Güzel bir geziye çıktı.

İlk durakta noktayı gördü.
Hemen yanına koştu.
Noktada bir çalım, bir çalım,
" Kimse olamaz" diyordu" yarım"
Pek de haksız sayılmazdı,
Noktasız hiçbir şey olmazdı.

El salladı noktaya.
Başladı etrafa bakmaya,
Ooo kimler yoktu ki.
Karar verdi, sıraya koymaya.

"Virgüle gideyim" dedi.
Acaba yeri neresiydi?
Bir baktı, bir kalabalık,
Sözcükler koşa koşa
Dizilmişler sıraya.
"Tamam dedi, buldum onu,
Bunların arasında,
Mutlaka virgül vardır.
Yoksa bunlar niye sıralanır?"

Meraklıları gördü sonra,
Kimin evi var, dedi, burada?
"Soru işareti" dediler
"Ama kapıyı açmıyor,
Evde yok mu yoksa.
Biz ne yapacağız?
Sonumuza ne koyacağız?"
"Başka birine gidin "dedi Zeynep.
"Hiç olur mu," dediler.
"Soru sormamız gerekli,"
"O, bize işareti vermeli."
"Dilerim bulursunuz" dedi. Zeynep.
"Yoksa çocuklar şaşırır,
Cümleleri birbirine karıştırır."

Zeynep, geziyi sürdürdü.
Güzel güzel evler gördü.
"Şuraya bir bakayım" dedi.
Tırnak işaretinin evine geldi.
İçerden karışık sesler geliyordu.
Sanki birileri kavga ediyordu.
Kapıyı çaldı, tırnak onu içeri aldı.
"Ne oluyor burada" dedi, Zeynep.
"Nedir bu sesler?"
"Ah, sorma canım "dedi tırnak.
"Ben hiç yalnız kalamam ki,
Benim olduğum yerde,
Mutlaka başka birinin sözü vardır.
Hasretim yalnızlığa ne zamandır.
Duyduğun sesler, işte o başkalarınındır."
Zeynep, çaresiz kaldı.
Tırnağın yanından ayrıldı.

Birden yanından hızla,
Ünlem işareti geçti.
Zeynep'i tanıdı ama,
Duramadı tabi,
"Zeynep",dedi, "Kusura bakma"
"Kapının önünde düştü Tuna,"
"Annesine seslenecek,
Düştüm anne, yetiş" diyecek,
Eee, ben lazımım ona,
Beni koyacak sonuna.
"Tabi" dedi Zeynep,
"Çabuk ol durma,
Hemen yetiş Tuna' ya"

Zeynep, geziyi sürdürdü.
Bir sürü işaret gördü.
Kiminin işi çoktu.
Dinlenmeye vakti yoktu.
Noktalar sıra sıra,
İkisi, üçü ard arda,
Koşturup duruyordu,
Yazıları tamamlıyordu.

Türkçemiz çok güzel.
İyi kullanırsak eğer.
Bu bizim görevimiz.
Önce kendi dilimiz.
Bilmeyen kendi dilini.
Öğrenebilir mi diğerini?

NİLGÜN BALTALIOĞLU

NİLGÜN BALTALIOĞLU