Toplumların Uygarlık Düzeyi, Öğretmene Verilen Değerle Ölçülür. 2 Şiiri

Toplumların Uygarlık Düzeyi, Öğretmene Verilen Değerle Ölçülür. 2 Şiiri | Mehmet Tevfik TEMİZTÜRK

Toplumların Uygarlık Düzeyi, Öğretmene Verilen Değerle Ölçülür. 2

Öğretmen ölçümüzdür toplumların safında,
Oku, emri gereği Rab'bimizin katında...

İşi ise eğitim yüce değerleriyle,
Sevgisi buna dâhil manevi zeminiyle...

Durumuysa ağırdır çünkü çevre üzecek,
Amir bol olduğundan kalbi inciltilecek...

Çocuğum tembel diye mucize bekleyenler,
Şikâyet etmek için ona buna gidenler...

Yatıyorsun, diyenler işin iş mi diyenler,
Öğretmen hazır olda bu da bilinmeyenler...

Herkes onun amiri sanki öğretmen köle,
Ta güneye sürülür yüzüne sürse jöle...

Dondurma yalayamaz ki davranış yakışmaz,
Tartışsa suç sayılır çünkü laf konuşamaz...

Giyindiği gömlek suç yaşaması bile suç,
Seviyelerimizden öğretmen olmak hep suç...

Mehmet Tevfik TEMİZTÜRK

Mehmet Tevfik TEMİZTÜRK

“Toplumların Uygarlık Düzeyi Öğretmene Verilen Değerle Ölçülür.” 2 eğitici şiirler çocuk şiirleri okul öğrenci şiirleri Mehmet Tevfik TEMİZTÜRK

Öğretmenim

Bu gün senin günün
Okuttun öğrettin
Söyleyip yazdırdın
Canım öğretmenim.

Çok güzel birisin
Kızdırsak kızmıyorsun
Çok güzel öğretiyorsun
Canım öğretmenim.

Deren Zühre YAŞAR

Benim Canım Öğretmenim

Öğrenci bir fidandır,
Öğretmen yağmur.
Azıcık ıslatsa
Büyüyüp ağaç olur.

Öğretmendir öğrenciye yol gösteren,
Öğrenciye okumayı öğreten.
Eli kalem tutmazken
Öğretmendir öğrenciye okumayı öğreten.

Dilara Doğanşah

Öğretmenim

Ben,
Seni ilk defa
Okul duvarının dışından
Okula gitmezken tanıdım.
Kirli suratım, karışmış saçlarım
Çapaklanmış gözlerimle
Hep sana bakardım...

Anasızlığımın özlemini
Senin çocuklarla ilgilenmenle
Kapardım...

Okula başladığımda,
Cızlavat lâstik ayakkabılarımın içinde
Donarcasına ıslanmış ayaklarımı,
Sıcacık bakışlarınla kurutur
Bana bir kerecik dokunman için
Her türlü yaramazlığı yapardım...

Ben,
Sevdalarımın en büyüğünü
Sana bakarak yaşadım...

Sevgili öğretmenim.

Ragıp Sarı

Merve Atasever

Öğretmen

...maarif ağacının köklerine...

Sevgi anahtarı alıp eline
İlmin kapısını açar öğretmen
Muhabbet tılsımı dolar diline
İnci taneleri saçar öğretmen...

Cahil tartışmaya başladığında
Yalan, hakikati taşladığında
Âlimler bilimi boşladığında
Durmaz o mecliste, kaçar öğretmen...

Zehre panzehirdir, zulmete güneş
Var mıdır dünyada ahlakına eş?
Mum misali yanar özünde ateş
Engelleri bir bir geçer öğretmen...

Gönüller sultanı, başların tacı
Öfkeye sabırdır, derdin ilacı
Senden ayrı düşmek ölümden acı
Faydalı olanı seçer öğretmen...

Mübarek elidir öpülesi el...
Cehalet bendini odur yıkan sel
O varsa yanında kalmaz bir engel
Zihinleri eker, biçer öğretmen...

Gönül bahçesinde açan güldür o...
Gerçeği söyleyen güçlü dildir o...
Namlunun önünü tutan eldir o...
Öfkesini yutar, içer öğretmen...

O olmazsa ufka karanlık çöker
Bahçelerde güller boynunu büker
Dağlar hüzünlenir, bulut yaş döker
Dünya gurbetinden göçer öğretmen...
M. Nihat MALKOÇ

M. Nihat MALKOÇ