Savaşın Çocukları Şiiri

Savaşın Çocukları Şiiri | şeyda ülker

Savaşın Çocukları

mutlulukla, çayırda kelebek kovalamak
hüzündü, tahta askeri bulamamak
ve sonsuzlukta, hayatla evcilik oynamak
savaşın gölgesinde kalana dek...

şeyda ülker

Savaşın Çocukları eğitici şiirler okul şiirleri öğretici şiirler öğrenci şiirleri

Ne Çoktular Ve Ne Kadar Çocuktular

Hiç göze gelmediler
Gözdesi de olmadılar kimsenin
Kimse farkına varmadı yalansız gözlerinin
Göz oldu mu yüreklerinin
Hiç anlamadılar
Oysa ne çoktular ne kadar çocuktular

Çözülemedi bakışlarındaki tarifsiz sevdalar
Kim dedi sevgimi
Büyüyünceye kadar cevapsızdılar
Oysa ne çoktular ne kadar çocuktular

Sarıydılar yada soluk benizli
Çoğunlukla karaya yakın bir esmer
Ve onlar genellikle burunlarını hiç silmezler
Derin iç çekişleri bundandır
Dünyanın kahrından değil
Çünkü umurlarında değil
Onların farkında olmayanlar
Oysa ne çoktular ne kadar çocuktular

Onlar çok ve çocuklar
Büyüyecek adam olacaklar
Önceleri öğretmen,ebe
Sonra doktor olmak isteyecekler
Bildiklerinden değil
En yakınlarında onları gördüler,
Hep onlar olmak istediler
Çalınmış geleceklerinden habersiz
Yarım yamalak düşlerde eridiler
Oysa ne çoktular ne kadar çocuktular

O güzelim yürekleri
Delikanlılık edebiyatıyla körelttiler
Okumanın erdeminden
İnsan gibi yaşamanın bilimden geçtiğinden
Haberleri olsun istemediler
Ne kadar parlarsa parlasın
Hep suskun kaldı o gözler
Oysa ne çoktular ne kadar çocuktular

Ahmed Ariften bu yana
Yolunu gözleyenlerin adı değişti
Hepsi o kadar
Kuşpalazı,boğmaca,karaçiçek,sıtma
Belki azaldı ama
Yeni nedenleriyle yürek enfaktı
Kanser filan hala kapıda
Çaresizlik dağlar aşırmakta
Yer yurt terk edildi
Gurbet artık sıla
Çalansa bildik değil başka bir hava
Kırıldılar farkında olmasanız da
Oysa ne çoktular ne kadar çocuktular

Onlar çok ve çocuklar
Gözlerinden dillerine dökülürse
Bir gün sorular
Sürdürebilecek miyiz aynı yalanı
Yoksa yine susturacak mıyız onları
Küçüldü dünya
Çoğu gitti azı kaldı
Geçici demişlerdi körlüğümüze
Biraz fazla uzadı
Oysa ne çoktular ne kadar çocuktular
Onlar çok ve çocuklar
Sesiz de kalsalar bizi bağışlamayacaklar
Mazeretlerimize inanmayacaklar
Yaşamımızda görünmedikleri her karenin
Hesabını soracaklar
Hazırlıklı olmak gerek
Çünkü onlar şimdilik
Çok ve çocuklar

Tayfun TALİPOĞLU

Tayfun TALİPOĞLU

Çocukları Severiz

Mis kokulu tertemiz,
Çocukları severiz.
Onlara pek güleriz
Çocukları severiz.

Işıl ışıl gözleri,
Ne çok tatlı sözleri,
Yumuk yumuk elleri,
Çocukları severiz.

Düşe kalka büyürler,
Tıpış tıpış yürürler,
Hayal meyal görürler
Çocukları severiz

Büyüdükçe dillenir,
Dillendikçe ballanır,
Salıncakta sallanır,
Çocukları severiz.

Cıvıl cıvıl etrafımız.
Kimi oğlan, kimisi kız,
Hepsi bizim çocuklarımız,
Çocukları severiz.

Osman ARICI

Osman ARICI

Çocukluk

Yaşadım çocukluğu
geçmişte kaldı mutluluğu
Ararım simdi o huzuru
İsterim eski çocukluğu

Çocukluk hayat dolu
Kimse bilmez bu mutluluğu
Özlemek nedir bilmez
Hayal kurmayı düşünmez

Nazar çiçin

Uyanın Çocuklar

Sabah, uyanır çocuklar
Pencereyi açarlar,
Ve günü boyarlar,
Gözlerinin rengine
Güneşe koşarlar...

Sabah, uyanır çocuklar
Uçurtma uçururlar,
Mavi göğün içine
Sıcacık sevgilerle
Zamanı unuturlar...

Gözlerim çocuk,
Ellerim çocuk,
Yüreğim çocuk,
Çocuk olurum sabahları
Uyanın çocuklar...

BÜLENT ÖZCAN

Bülent ÖZCAN