Ebeler Haftası 5 Şiiri | Mehmet Tevfik TEMİZTÜRK
Ebeler Haftası 5
21-28 Nisan, aralarında,
BU “Ebeler Haftası” tevazu ortamında…
Adları bilinmeyen anılmayan kişiler,
Hatıralarımızda unutulup gidenler…
Sanma ki görevleri bir çırpıda yapılsın,
Doğumun sonrasında aileler uğurlansın…
Kritik anlarımızda uğraşı sarf ederler,
Ana çocuk sağlığında görevlendirilirler…
Mehmet Tevfik TEMİZTÜRK
Ebeler Haftası 5 eğitici şiirler çocuk şiirleri okul öğrenci şiirleri Mehmet Tevfik TEMİZTÜRK
Ebeler Haftası 5 Şiiri Hakkında Yorum Yazın
Ebeler Haftası 5 Şiiri Hakkındaki Yorumlar
Henüz Yorum Yazılmamış.
İlk Yorumu Siz Yazabilirsiniz.
Benzer Ebeler ve Hemşireler Haftası Şiirleri
Hemşire Abla
Beyaz önlüklü hemşire abla
'Sus! ' yapıyorsun herkese
Ama hep sen konuşuyorsun
Ama nedense hemşire abla
'Sus' yaptığını görünce
Susup kalıyorum öylece
Yalancı hemşire abla
Hiç inandırıcı değilsin bence
Susan da yiyor iğneyi
Susmayan da koluna bir iyice...
Ahmet Yozgat
Ahmet Yozgat
Cerrahi Ve Ameliyathane Hemşireleri Günü 9
Her Şubat’ın gelişi günlerden 15 ise
Bu bir tür anma günüdür hiç düşme yeise…
Güvenli kişilerle ameliyathaneler,
İşbirliği içinde doktorlar, hemşireler…
Cerrahi amaçlı gün anmayla kutlanmakta,
Cerrahi hemşireliğine bilgi fikir katmakta…
Mehmet Tevfik TEMİZTÜRK
Mehmet Tevfik TEMİZTÜRK
Dünya Ebeler Günü 12
Her 5 Mayıslarımız dünya ebeler günleri,
Toplum düşüncesinde, bilinç gelişmeleri…
Anne ve bebek için sorumluluk içinde,
Üreme sağlığıyla her bilinci vermede…
Anne babalık için doğum hazırlığında,
Doğurganlık hakkında programları sunmada…
Gebelik tanısında muayene işlemi,
Öncesi ve sonrası her konuda tedbirli…
Ebeler hem vasıflı hem de nitelikli,
En güvenli şekilde daima hep yürekli…
Mehmet Tevfik TEMİZTÜRK
Mehmet Tevfik TEMİZTÜRK
Hemşireler Gününe
anamla organik bağımı koparan
ilk oydu
hatta kıçıma vuranda
çığlığıma ortak olurken
bende onu ilk tanıdığımda
anamın ak sütü gibi giyinmişti boydan
onlar taze yağan kar gibi
çocukların ilk sevinciydi sıcacık
gözlerimizdeki yaşa ortak olan onlardı
bir aşı kampanyasında
onlar beyaz bir güldü toplum bahçesinde
sevgileri dikensiz yüzleri çiğ damlası
onlar beyaz karanfildi
hastane koridorlarında mis gibi kokan
onlar karanlık gecelerde
gökyüzünde dolunaydı
bazen bir kızılay çadırında
bazende
bir depremde yıkık bir evin içinde
bir sıcak eldi çığlıklara uzanan
savaşlarda onları gördük
kan damlamış beyaz formaları
kan çanağı olmuş gözleriyle
merhem oldular sızılı yaralara
bazen çok sevdik onları
yaşama sevincini paylaştıklarında bizimle
bazen kin kustuk
ölüm haberleri verdiklerinde
yine de beyaz bir güvercin gibi
kanat gerdiler bize
bazen bir ana kadar sıcak
bir baba kadar sevecen
bir arkadaş kadar sırdaş oldular
bazen’de bir güneş gibi doğdular
hastane odasının penceresinden hasta yüzlerimize
gülen bir çift göz gibi
onları anlatmak yetmez kelimelerle
onlar yüreğimizin en derin yerinde
bir umut ışığı gibi
duruyorlar öylece
12 –mayıs—1998
Çetin Erdoğdu
Çetin Erdoğdu