Dünya Evimiz Şiiri | Nurcan YARIMEL
Dünya Evimiz
Dünya bizim evimiz,
Neşemiz, kederimiz,
Ay, yıldız, güneş, deniz,
Dünya bizim evimiz.
Güzeliyle, çirkiniyle,
İyisiyle, kötüsüyle,
Hayvanıyla, bitkisiyle,
Dünya bizim evimiz.
Barışıyla, savaşıyla
Küçüğüyle, büyüğüyle,
Kentlisiyle, köylüsüyle
Dünya bizim evimiz.
Dünya bizim evimiz
Derdimiz, kederimiz
Gök, ova, tarla, deniz
Dünya bizim evimiz.
Nurcan YARIMEL
çocuk şiirleri okul şiirleri eğitici şiirler öğretici şiirler amatör şiirler şiirlerimiz öğrenci şiirleri belirli gün ve haftalar şiirleri
Dünya Evimiz Şiiri Hakkında Yorum Yazın
Dünya Evimiz Şiiri Hakkındaki Yorumlar
Henüz Yorum Yazılmamış.
İlk Yorumu Siz Yazabilirsiniz.
Benzer Karma Çocuk Şiirleri
Aile,milletin temel birimi
Anne,baba,çocuklardan oluşan,
Aile,milletin temel birimi;
İşleviyle,gönüllere doluşan
Aile,milletin temel birimi.
Kız,erkek her gencin,özlemidir o,
Umutlar taşıyan,bir gemidir o,
Toplumun,en kutsal,düzenidir o,
Aile,milletin temel birimi.
Yapısı,işlevi hiç değişmeden,
Geçmiş(i) ,geleceği olan bir düzen;
Çocuğu büyütüp ve ilk eğiten
Aile,milletin temel birimi.
Mutlu ve huzurlu olan aile,
Millete güç verir,asaletiyle;
Devlet de güç bulur,bundan haliyle
Aile,milletin temel birimi.
MÜZEYYEN TURAN
Bit Pazarından Büro Sandalyesi
Hakkım olmasa bile büro sandalyesi,
Bir yerden ele geçti arttı hâl seviyesi...
Otuz yıl kadar oldu buna oturmayalı,
Adi bir şey üstünde olduk ki sıkıntılı...
Şahsımız çok geç kalmış onu hiç almayalı,
Bu ne rahat bir şeymiş ki ona oturmalı...
Koltuk gibi çok rahat bizi dinlendiriyor,
Ev sandalyesi değil pek huzursuz etmiyor...
Mehmet Tevfik TEMİZTÜRK
Mehmet Tevfik TEMİZTÜRK
Sevdiklerim
Okula gidişimi severim
Uçuç böceğinin kolumda gezmesini
Akasya yapraklarının başıma değmesini
Annemin bakışını severim
Meyve ağaçlarının bir gecede açmasını
Tavşanın korkup yuvasına kaçmasını
Arkadaşımın gülüşünü severim
Serin bahar rüzgarının yüzüme değmesini
Güzel renkli tırtılın dut yapraklarını yemesini
Babamın evde oluşunu severim.
Çam ağaçlarının kışın bile yeşil kalmasını
Kartalların çok yüksek yere yuva yapmasını.
Süreyya BERFE
Konuk
Yıldızlarda Uyku
Şehre çöken karanlık
Sokakta bir adam gördü.
Kattı adamı önüne
Evine götürdü.
Adam dinlendi biraz,
Sofraya oturdu.
Yemeklerini yediler,
Annesi çocuğu yatırdı.
Şehre çöken karanlık
Her gece başucunda
Yalnız korkan çocuğa
Masallar anlatırdı.
O gece garip bir şey oldu:
Karanlık uzandı göğe,
Gökten bir yıldız aldı,
Odaya getirdi.
Boşlukta dönen yıldız
Işık ışık bölündü.
Renkli maytaplar gibi
Çocuğun üstüne döküldü.
Çocuk hemen uyudu
Uykusunda güldü.
Behçet NECATİGİL
Behçet NECATİGİL