Çanakkale'm! Senin Uğruna Canımı Veririm Ben Şiiri

Çanakkale'm! Senin Uğruna Canımı Veririm Ben Şiiri | ZEYNEP RAMAZAN

Çanakkale'm! Senin Uğruna Canımı Veririm Ben

çanakkale geçilmez arkadaş!
demiştir atalarımız
seyit onbaşı 270 kglik mermiyi
taşırken sırtında tek başına
biz yan gelip yatardık orda
ÇaNaKkAlEm SeNiN uĞrUnA cAnImI vErİrİm BeN

SEN YETERKİ İSTE GELEYİM YANINA
SEN YETER Kİ İSTE ÖLEYİM SENİN UĞRUNA
SEN YETERKİ İSTE VEREYİM CANIMI VATANIM UĞRUNA
SEN YETER Kİ İSTE CANIMI VERİRİM ÇANAKKALEYE

ÇANAKKALE GEÇİLMEZ DENİLDİ GEÇİLMİYECEKTİR
BİZLER GEÇTİK DÜŞMANLARI
SEN KİM OLUYORSUNDA ÇANAKKALEYİ GEÇMEYE ÇALIŞIYOSUN
EYYY DÜŞMAN
BİRAZ KENDİNE GELSEN İYİ OLACAK
ALAMAZSINIZ BİZİM ELİMİZDEN
ÇANAKKALEYİ
ÇANAKKALE GEÇİLMEZ EVLAT!!!

ZEYNEP RAMAZAN

Çanakkalem! senin Uğruna Canımı Veririm Ben eğitici şiirler ZEYNEP RAMAZAN ÇANAKKALE ŞİİRLERİ okul şiirleri öğretici şiirler bilgilendirici şiirler dersimiz.com şiirleri öğrenci şiirleri amatör seçme şiirler şiir okul şiir sitesi

Binbir Çanakkale Gözyaşı

Ağlama ölürümm sana
ağlatma ardından bizi
Boğma binbir düşen gözyaşlarına
toplar tüfekler yetmez bana
Getir düşmanı ezeyim ayaklarımla
Yeter ki ağlatma bizi binbir gözyaşına


Adını kalbime yazmışım
Bekliyor seni orada usulca
Ölmeyecek orada bekliyecek ömrü boyunca
Adını yazdırmayacak düşmanlara
yazamaz yazdırmaz Çanakkale GEçilmez GEçilemezzz...!!!

sıla yaren geyik çamlık ilkokulu 4/A

İyi Bak

Avustralya Yeni Zelanda geliyordu Anzak
Geçilmez Çanakkale'yi onlar mı yıkacak
Toprağa giren herkesin başı dik alnı pak
Öyle güçsüz medeniyet imkansızı mı başaracak

Hangi kuvvet yıkabilir bu yıkılmaz destanı?
Vatan uğruna can verenlerin daha çok acımaz mı canı?
Evde bekleyen anaların yüreği sızlamaz mı?
Geçebilir mi hiç Çanakkale buna razı mı?

Kıyamete kadar sürer bu destan
Neferler kalemimiz mürekkebimiz kan
Çanakkale destanının kağıdıdır vatan
Şehitlerin yazdı toprağında kalan

Ey Çanakkale iyi bak şehidime
Büyük ecdadıma Canım dedeme
Altında yatan tüm on beşlilere
İyi bak Çanakkale kahraman yiğitlere

Yağmur Bıldırcın

Yağmur Bıldırcın

Çanakkale Destanı

I
Ben Mülazım-ı Sâni Sinan;
Ben Fatih'in, Osman'ın,
Ben Bilge Kağan'ın torunu.
Ben fazilet, asalet
Ben zamanlarca Türk...
Söyletmişim tarihlerce türkümü.
Nerde bitmişsem
Orada doğarım.
Neresi sonumsa
Başlarım yeniden;
Kim söyleyebilir
Bir yerde öldüğümü?..

Ben Mülazım-ı Sâni Sinan;
Tarihlerin yolcusu,
Adım tarihlerce kutsal;
20. yüzyılı gösterir
Zamanlardan zaman:
Yıkılmak üzeredir
Başka adlara gebe,
Altı yüz yıl hüküm süren Osman.
Devletimle birlikte
Öldü sandılar beni,
Planlar yapıldı ardımca;
Paylaşıldı tüm vatan.

Ben Mülazım-ı Sâni Sinan;
Tarihlerce hız verdim rüzgârlara,
Kültürlere şekil.
Adalet götürdüm
Gittiğim her toprağa.
Kötüye dersini verdim,
Yanımda insanca yaşadı insan...

Ben Mülazım-ı Sâni Sinan;
Elbette göz yumamazdım düşmana,
Katlanamazdım bölüşülmesine vatanın;
Milletimi esir yaşatamazdım.
Elimde ata yadigârı silahım,
Mehmet'imle omuz omuza
Yürek yüreğe, Çanakkale'de
Haksızlıkla savaştım...

Ben Mülazım-ı Sâni Sinan;
Savaşlarca yorgun düştüm:
Bir cephede sol ayağımı yitirdim,
Ötekinde parçaladı sağ kolumu
Acımasız bir top mermisi.
Geride ne kaldı?..
˗ Vatan sevgisiyle dolu yüreğim...
Bu tarihi, bu hikâyeyi
Yazmaya devam edebileceğim.




II
Ben Mülazım-ı Sâni Sinan;
Gözbebeğim İstanbul'u alabilmek için
Boğaz'a kadar dayanmıştı düşman.
Tarihler
18 Mart 1915'i gösteriyordu:
Vakit sabahtı,
Gelibolu yorgundu,
Gelibolu yaralıydı,
Gelibolu sıkıntılıydı...
Şehitlere mezardı Çanakkale,
Çanakkale ölüm gibi suskundu;
Boğaz'ı dolduran su değil,
Kandı...

Saatler 10'u vururken
Yükseldi cephelerden
Türk'ün andı.
Allah'ın adı
Doldu gönüllere,
Taştı dudaklardan
Sesler seslere karıştı...
Yemin etti ordu
Korumaya bu yurdu.
Kalplerden yükselen ses değil,
İmandı...

Gürleyen bir top mermisi
Başlattı savaşı kıyasıya.
Denizden karaya
Karadan denize toplar atıldı;
Topların düştüğü yerlerde
Yiğitler serildi siperlere.
Denizde gemiler,
Karada insanlar;
Bu, et ve kemiğin
Çeliğe karşı savaşıydı;
Bu, haksızlığa karşı
Özgürlüğün savaşıydı.
Sömürgeciydi denizdeki,
Denizdeki silahıyla üstündü,
Kana susamıştı;
Vatanını istiyordu Türk'ün.

Koşarken Mehmetçik
Savaştan savaşa,
Cepheden cepheye
Yorgun düşmüştü büsbütün.
Cesurdu, inançlıydı
Verilecek toprağı değil,
Ancak kanı vardı...

Düşman gemilerinin açtığı yoğun ateş
Yine cehenneme çevirdi Çanakkale'yi.
Toza dumana karıştı kaç tabya...
Geri kalır mı benim Mehmet'im?
Ellerindeki ilkel toplarıyla
Denizde fırtınalar oluşturdu,
Tarihe yeni sayfalar yazdı
Cennete koşan nice batarya...

Saatlerce sürdü savaş,
Deniz şarapnel sesleriyle çınlarken
Kaç utanmaz gemi
Sulara gönüldü yavaş yavaş...
Şehit düşüp
Tabyasını bırakmayan er,
Vatanı için ölüme giden asker,
Düşmana eğdirmişti baş.
Sabah küstahça
Boğaz'a giren gemiler,
Akşamla birlikte hüsranla
Bakmadan ardına
Kaçıp gittiler birer birer...

III
Ben Mülazım-ı Sâni Sinan;
Çanakkale'de, Gelibolu'da
Savaştım düşmanla kıyasıya.
Halkımla bütünleştim,
Kurtuldu il il vatan.
Bayrağın dalgalandığı ufuklarca
Şehitliğe koştum;
Nerede başladıysa sonum
Orada doğdum yeniden.
Öldü sandılar beni,
Oysa öldüğüm yerde
Ölümsüzlüğe ermiştim ben.


Ben Mülazım-ı Sâni Sinan;
Ben Yahya Çavuş,
Ben Seyit Onbaşı
Ben er Fehmi;
Yaşar bende yürekleri
Bayrak için, millet için
Sonsuzluğa eren yiğitlerin...

Ben Mülazım-ı Sâni Sinan;
Sonsuzlukların yolcusu,
Kendini vatana adamış adam...
Göruyorum şimdi daha yeşil ve ulu:
Yaprağım, ağacım, dağım, ovam.

Ben Mülazım-ı Sâni Sinan;
Ben yeni ve aydınlık Türkiye'nin
Destan destan yazılan tarihi,
Bayrağında renk, aşında tat;
Benimle biter her gönlün kederi...
Ben seferde inanç,
Hazarda huzur;
Ben buğdayda bereket,
Tarlada başak başak verim.
Kim ne isterse ilkelerimde bulur;
Tarihlerin altın sayfasıdır yerim;
Ben sonsuzluğa yürüyen
Ölümsüz Mustafa Kemal'im...

Oktay Yivli

Ali Kırımlı

Çanakkale Savaşı 4

Savaş gemileriyle,
Boğazlar zorlanarak,
Onurlu milletimde,
Sabır taşırılacak…

Çanakkale sevdası,
Ardından İstanbul’la,
Yakın illerimizden,
İşgaller yapılmakla…

İngiliz’in rüyası,
Fransız’ın düşüncesi,
Diğer tüm milletlerin,
Gasp etme felsefesi…

Yapılacak savaşla,
Ülkem yıpratılacak,
Çanakkale’mden sonra,
Yer bırakılmayacak…

Mehmet Tevfik TEMİZTÜRK

Mehmet Tevfik TEMİZTÜRK