Çanakkale Şehitleri Yaşasaydı Şiiri

Çanakkale Şehitleri Yaşasaydı Şiiri | Muharrem Dalkıç

Çanakkale Şehitleri Yaşasaydı

Ç antasında bir dilim ekmekleri bile yoktu bilin dedelerimizin
A caba hangimiz farkındayız nerelerden bu günlere geldiğimizin
N esiler değişir ancak gerçekler değişmez bu ülke hepimizin
A nafartalar, Dumlupınar'lar, Çanakkale'ler destanıdır tarihimizin
K imse farkında olmayabilir ancak ; biz farkında olalım değerimizin
K ara mizah dergilerini bir kenara bırakalım bu gün için
A rtık çalışma vaktidir zaman geçiyor her şey vatan için
L ale Devri Çocukları değiliz biz sarhoş olup içki içen
E limizde kalem , dilimizde türküler var mı ? değer biçen

Ş ehitlermiz bu gün yaşasaydı kahırlarından ölürlerdi
E kin ekerlerdi fidan dikerlerdi buğday biçerlerdi
H ak bilirlerdi , adalet bilirlerdi , edep insanlık bilirlerdi
İ lim bilirlerdi , sevgi - saygı bilirlerdi , şeref bilirlerdi
Türkiye Cumhuriyeti ' ni kimseye muhtaç etmezlerdi
L ale Devri Çocukları bu ülke sizin ülkeniz değil
Ezberbozan Muharrem halkın sesi sizin sesiniz değil
R eklam yapmaya gerek yok benim mesleğim değil
İ lkbahar geldi tadını çıkaralım şimdi sırası değil

18 Mart 2012 Derince / Kocaeli

YAZAR : Muharrem Dalkıç

Muharrem Dalkıç

Çanakkale Şehitleri Yaşasaydı Çanakkale şiirleri çocuk şiirleri eğitici şiirler zafer şiirleri Muharrem Dalkıç

18 Mart Çanakkale

Bulutlar sarmıştı her yanı,
Kapkara bir geceydi,
Yağmur, bardaktan boşalırcasına,
Sağnak gibi yağıyordu,
Yedi düvelin gemilerinden yükselen,
Top, tüfek sesleri,
Her yanı inletiyordu,
Mustafa Kemalin askerleri,
Aslanlar gibi dövüşüyordu,
Ve Çanakkale kahramanca,
Düşmana selam veriyordu,

Kükrüyordu tepeden,
Mustafa Kemal,
Vatanıma ayak basacaksa düşman,
Yaşamanın ne gereği var,
En son nefer ölünceye kadar,
Dövüşeceksiniz aslanlar,
Görecek bütün dünya,
Ne aslanlar doğururmuş,
Emineler, Hatçeler, Ayşeler, Fatmalar.

Ali Osman Yılmaz

Ali Osman Yılmaz

Çanakkale Ruhu

Omuzlarında tüfek, ayaklarında çarıklar,
Söyle, nereye gidiyor bu çocuklar?
Bir evladın ölüme yürüyüşüne,
Nasıl dayanır ki analar?

Vatan toprağıysa konu,
Ölüme çıksa da yolun sonu
Bu şehadet yürüyüşüdür,
Vatan için göze aldılar bunu.

1915, Çanakkale , Arıburnu,
Düşman dört koldan sardı yurdu.
Geçit vermedi onlara,
Bir avuç Anadolu çocuğu.

Omuz omuza kıyasıya
Büyük bir savaş oluyor.
Subayı, eri demeden
Yiğitler toprağa düşüyor.

Nusret mayın döşüyor,
Seyit Onbaşı top mermisi sırtlıyor,
Çanakkale’de ilahi bir güç,
Yüreklere dokunuyor.

Tüm dünya şaşkın, çaresiz,
Vatan savunulur mu,
İnançsız, nedensiz?
Topyekûn gelseniz bile yine,
“Çanakkale Geçilmez!”, bilesiniz.

Funda Menekşe

Funda Menekşe

Geçilmez durak: Çanakkale

Geçilmez durmaktır o
Canım Çanakkale
Şehitlerimizin hatırasıdır o
Canım Çanakkale

Seyit onbaşı ünlüdür orada
Canım Çanakkale
Truva atı vardır orada
Canım Çanakkale

Ne şehitler vardır orada
Canım Çanakkale
Güçlüdür halkı oranın
Canım Çanakkale

Düşmanı geri çevirdiler orada
Canım Çanakkale
Ne güçler yatar orada
Canım Çanakkale

Yakup Emir ÇAKAR

Çanakkale Şehitleri

Bomba şimşekleri beyninden inip her siperin
Sönüyor göğsünün üstünde o arslan neferin.
Ölüm indirmede gökler, ölü püskürmede yer,
O ne müthiş tipidir, savrulur enkazı beşer.

Boşanır sırtlara, vadilere, sağnak sağnak.
Kafa göz, gövde, bacak, kol, çene, parmak, el ayak
Vurulup, tertemiz alnından, uzanmış yatıyor,
Bir hilal uğruna yarap ne güneşler batıyor.

Ey bu topraklar için toprağa düşmüş asker
Gökten ecdat inerek öpse o pak alnı değer.
Sana dar gelmeyecek makberi kimler kazsın?
Gömelim gel seni tarihe desem sığmazsın.

M. Akif ERSOY

M. Akif ERSOY