Bak Benimki Bitti... Şiiri

Bak Benimki Bitti... Şiiri | Ecenur Pehlivan

Bak Benimki Bitti...

Çocukluk ne güzeldi
Çok özledim o günleri
Oynarken çıkardığım sesleri
Seivnçle sevdiğim köpekleri
Çocukluğunu iyi yaşa
BAK BENİM Kİ BİTTİ...

Ne kadar özlersin
Ne kadar küçük olmak istersin
Şimdi sen,sen büyüksün
Olamazsın artık küçük,
Çünkü sen büyümüşsün
Göz açıp kapayıncaya kadar
Bitti hayat gitti
Çünkü artık BENİMKİ BİTTİ...

BAK BENİMKİ BİTTİ,BAK İŞTE BİTTİ

Ecenur Pehlivan

Ecenur Pehlivan ŞİİRİ Bak Benimki Bitti şiiri Çocuk çocukluk konulu şiirler eğitici şiirler okul şiirleri öğretici şiirler bilgilendirici şiirler dersimiz.com şiirleri öğrenci şiirleri amatör seçme şiirler şiir okul şiir sitesi

Merhaba Çocuklar

Nazım Hikmet Ran

Nâzım, ne mutlu sana
cân ü gönülden,
ferah ve emin,
«Merhaba,» diyebildin.

Sene 940.
Aylardan temmuz.
Ayın ilk perşembesi günlerden.
Saat: 9.

Mektuplarınıza böyle mufassal tarih atın.
Öyle bir dünyada yaşıyoruz
ki en kalın kitaptan çok yazısı var :
ayın, günün ve saatın.

Merhaba, çocuklar.
Bir geniş

bir büyük «Merhaba» demek,
sonra bitirmeden sözümü
yüzünüze bakıp gülerek
- kurnaz ve bahtiyar -
kırpmak gözümü...

Biz ne mükemmel dostlarız ki
kelimesiz ve yazısız
anlaşırız...

Merhaba, çocuklar,
merhaba cümleten...

Melisa

Ey Oğul!

Ey Oğul! Dikkatlice bak
Başına ilim tacı tak
Eğer sözlerime kulak
Veremezsen vay haline

Tekrar etsem de kaç kere
Yiğitlik yakışır ere
Düşmanını yerden yere
Seremezsen vay haline

Tutma yabancı elleri
Zikre alıştır dilleri
Gönül bahçenden gülleri
Deremezsen vay haline

Kulak vermeyip batına
Binme namerdin atına
Doğrulukla hak katına
Eremezsen vay haline

Unutup emmi dayını
Yitirme sevap payını
Hakikat için yayını
Geremezsen vay haline

Dün gitti bak, gün bu gündür
Ömür biter beden çürür
Hakk'ın yolunda bir ömür
Süremezsen vay haline

Halil MANUŞ

Halil MANUŞ

Çocuklar

Ne sevimli şu çocuklar ,
Altın gibi kalpleri var ,
Oyun oynayarak eğlenirler,
Neler ,Neler Öğrenirler.

Çocuk yurdun temeli ,
Eğlenmektir emeli ,
Bunu herkes bilmeli ,
Ona Değer Vermeli







Onur AYAN

Onur Ayan

Çocuk Marşı

Kapı önünde Ayşe,
Hanım hanımcık iş gördü,
Sonunda kendine göre
Bir yuva kurdu.

İlk ben oldum misafiri,
Güle güle otur'a gittim.
Bir yüksük-fincanda getirdiği
Hayal kahveyi içtim.

Kibrit kutusu şeklinde
Oturmuştuk bahçeye karşı.
Ortada hokkadan bir masa,
Üstünde örtü yerine yaldızlı çikolata kağıtları.

Gözüm gazoz kapaklarına gitti,
Sorup öğrendim; Kapkacakmış.
Toplamış sokaktan ucu yanmış kibritleri:
Bu kış odun yakacakmış.

Yangın yeri bir arsadan bulduğu
Cam kırıkları; Para.
Ev çevirmek kolay, diyordu,
İş tutumlu olmakta. Ayşe'yi o anda görmeliydiniz!

Eski kadınların kanıyla evcimen
Sisli geleceklere hazırlık
Çıkmış çocuk varlığından
Zamanların ötesine tertemiz.

Ayşe'm gibi, dünyada,
Ayşe'ler dolu.
Hepsi "evcik" oynar
Öteden beri.

Ayşe'ler büyür,
Günün birinde
Oyun-ev'leri
Sahici olur.

Ama hepsinin mi?
Hepsinin değil.

Ayşe'lerin kimisi
Yuvadan evden yoksun
Sert rüzgarlar önünde
Güz yaprakları gibi
Boşluklara savrulur.

Behçet NECATİGİL

Behçet NECATİGİL