Anneler Şiiri

Anneler Şiiri | Nevzat Bayramoğlu

Anneler

Farketmez yolcunun fakiri şahı
Bir ANNE karnında yatmaya başlar
Gün gelir ansızın üflenir ruhu
Kıpırdar yüreği atmaya başlar

Bir şaplakla çıkar sesi sedası
Bir soluk bir nefes verir Hüda'sı
ANNE çeşmesinden gelir gıdası
Yumar gözlerini yutmaya başlar

Minicik bedeni kolu bacağı
Kokusu şen eder evi ocağı
En büyük konforu ANNE kucağı
Yoksa kaşlarını çatmaya başlar

Güller saçar beneğinden çilinden
Anlaşılmaz dimağından dilinden
İlk lokmayı ANNESİNİN elinden
Alır da merakla tatmaya başlar

İlk adım koşması bahçesi parkı
Sonrasında başlar eğitim çarkı
ANNESİ gördükçe ondaki farkı
Neşesine neşe katmaya başlar

Gün geçtikçe öfke olur hınç olur
Şımarması ANNESİNE sanc'olur
An gelirde bir sevdalı genç olur
Gider başka eli tutmaya başlar

Düşse yataklara hasta olsa da
Dalsa derinlere yasta olsa da
Her işinde ehil usta olsa da
ANNE duasını etmeye başlar

Kol kanattır baharında kışında
Yanan m'olur ANNELERİN dışında
Sen ağlarken mezarının başında
İçinden bin parça gitmeye başlar

ANNELERDİR adam eder her toyu
Böyledir Hürdemi bu hayat boyu
Yolun sonu zaten bir derin kuyu
Ömür denen günler bitmeye başlar