Savaşın Çocukları Şiiri | şeyda ülker
Savaşın Çocukları
mutlulukla, çayırda kelebek kovalamak
hüzündü, tahta askeri bulamamak
ve sonsuzlukta, hayatla evcilik oynamak
savaşın gölgesinde kalana dek...
Savaşın Çocukları eğitici şiirler okul şiirleri öğretici şiirler öğrenci şiirleri
Savaşın Çocukları Şiiri Hakkında Yorum Yazın
Savaşın Çocukları Şiiri Hakkındaki Yorumlar
Henüz Yorum Yazılmamış.
İlk Yorumu Siz Yazabilirsiniz.
Benzer Çocuk - Çocukluk Konulu Şiirler
Dünya Çocuk Hakları Günü 6
Hak hukuk düşüncesi hor görülmez şekilde,
Sağlık sürdürülmeli sürekli biçimlerde…
Terk edilmez ihtiyaç, barınma ve beslenme,
Sağlıklı ortamlarla, çocuk, yüreklerime…
Downlusu, otizmlisi dert çekmesin isteriz,
Tüm hastalıklar dâhil üstlerine titreriz…
Eğitim hakları da var yürekten geldiğince,
Rehber olsunlar ki alkışlayalım milletçe…
Şiddet men edilmeli istismar olmamalı,
Yaşama hakları var çocuk savunulmalı…
Mehmet Tevfik TEMİZTÜRK
Mehmet Tevfik TEMİZTÜRK
Ay Dede
Ay dede,ay dede
Yüzündeki bu hüzün de ne?
Biraz gülümsesene
Canın sıkılmaz mı senin?
Hiç korkmaz mısın?
Kocaman gökyüzünde?
Sahi arkadaşın var mı?
Onlar da bizim gülüp ağlar mı?
Söylesene söylesene.
Bir akşamüstü
Çıkıp gelsek yanına.
Konuk eder misin evine?
Mirac çetintaş
Sen Değişme Çocuğum
Değişse de pek çok şey
Sen değişme çocuğum
Olsan bile ağa, bey
Sen değişme çocuğum
Her şey sanki toz duman
Akıp giderken zaman
Değişim var da; aman
Sen değişme çocuğum
Büyürken boyun yaşın
Seçilir yüzün kaşın
Değişenlere karşın
Sen değişme çocuğum
Arar durur birçoğu
Kaybetme çocukluğu
Kolaylaştır zorluğu
Sen değişme çocuğum
Nasılsa gelir final
Değişmez ki bu kural
Bugün gibi çocuk kal
Sen değişme çocuğum
HALİL MANUŞ
Halil MANUŞ
Okuldaki Çocuk
Gelirdi okula, sakin ve sessiz,
Ayaza vurmuş sanki, gonca gül gibi,
Kızarmış gözleri, dizler takatsiz,
Yok mudur diyecek bir sözün çocuk.
Oyunlar oynamaz, köşede bekler,
Dersleri dinlerken, hep dalıp gider,
Kurumuş simitle, akşamı eder,
Nedir içindeki, sızın ey çocuk.
Yürek yakıyordu, yaralı bakış,
Kanadı kırılmış, zavallı bir kuş,
Nedir sendeki bu, bilinmez çöküş,
Hüzün yansıtıyor, yüzün ey çocuk.
Öğrendik ki sonra, yokmuş anası,
Başını okşamaz, olmuş babası,
Omzuna yüklenmiş, hayat çabası,
Meğer kan ağlarmış, özün ey çocuk.
Bizler bir kardeşiz, tut elimizden,
Sana zarar gelmez, hiç birimizden,
Benimde yüreğim, farksız bir közden,
Karamı yazılmış, yazın ey çocuk.
Zümra ÇOBAN
ANKARA
Zümra ÇOBAN