NİSA BU ŞİİRLE 100 ALDIM 2015-01-20
Evimizin Çocuğu Şiiri | ELİF ATAY
Evimizin Çocuğu
Benim kedim kocaman
pekde tatlı afacan
onun bana sevgisi
mutlu eder beni
gece herkez uyur
o kudurur
etrafta koşturur
ama çok gururludur
hiç sınır tanımaz
o hiç yorulmaz
paşa gibi oynamaz
o yerinde duramaz
benimsemiştir evini
sevmiştir hep bizi
bazen kızdırır beni
ama yinede çok sevimli
Evimizin Çocuğu şiiri hayvanlar ile ilgili şiirler eğitici şiirler okul şiirleri öğretici şiirler öğrenci şiirleri amatör kısa şiirler
Evimizin Çocuğu Şiiri Hakkında Yorum Yazın
Evimizin Çocuğu Şiiri Hakkındaki Yorumlar
Yazılan son 2 yorum gösteriliyor.
İçerikle ilgili 2 yorum yazılmış.
Benzer Hayvanlarla İlgili Şiirler
Arının Balı
Arının balı petekli tatlı sarıdır
Balı yapan uğraşan arıdır
En iyi bal acaba kaç paradır
Kestane balının rengi daha karadır
Arı kovanlarını dolaştırın
İyi bal nasıl anlaşılır araştırın
Seven bal yesin yazın kışın
Seyredin balın kaşıktan akışın
Arı balı yapar başkaları için
Balcıdan istediğiniz balı seçin
Bal almak için mutfağa kilere in
Bal toplama zamanı arıcılar gezgin
Arı yapar bal polen propolis
Arıyı kovanından çıkarır duman sis
Yediğim bal saf halis
Ballı süt içmek güzel bir his
Ankara ,5.4.2016,Nuri Hakan Tataroğlu
Ankara
Nuri Hakan Tataroğlu
Kedi Beslenme Sığınma Evleri Kurulmalıydı
Kedi, bir süs hayvanı üstelik de sevimli,
Kedi, sevgi yayıyor kılıyor merhametli...
Kedi, sevmek imandan maneviyattan gelir,
Onu beslemek sünnet bu mutlak gereklidir...
Belediyelerimiz bunlara el atmalı,
Rab rızası için hak yaygınlaştırmalı...
Mehmet Tevfik TEMİZTÜRK
Mehmet Tevfik TEMİZTÜRK
Örümcek
Kendi üretir ipliğini
Kendi büker eğirir
Ağını dokur örümcek
Ahırda samanlıkta
Tuzak kurar böceklere
Meydan okur örümcek
Bacakları uzun ince
Karanlığı çok sever
Kaçar ışığı görünce
Cambaz gibi gösteri yapar
Oynar kendi ipinde
Ali YÜCE
Ali YÜCE
Mehveş'in Adaleti
Ahmet gördü bir koru,
Düştü gönlü hevese,
Tuttu bir dişi kumru,
Koydu onu kafese.
Küçücük kız kardeşi,
Dedi; "ver onu bana!"
Severdi o Mehveş'i,
Dedi; "Al olsun sana!"
Kumrunun eşi akşam,
Boş bulunca yuvayı,
Ah çekti buram buram,
Aradı hep ovayı.
Sonra buldu dostunu,
Mehveş'in duvarında,
Geldi serdi postunu,
Kafesin kenarında.
İki eş, gündüz, gece,
Konuşur, sevişirdi,
Mehveş dedi; iyice
Bir zalimim ben, şimdi:
Eşini ettim esir,
Yoldaşı gelmiş ağlar,
Yarab bu insan nedir ?
Niçin kuşları bağlar ?
Bu sözleri söylerken,
Açtı küçük zindanı,
İki kuş uçup birden,
Boyladılar ormanı.
Ziya GÖKALP
Ziya GÖKALP