Çamurlu Ayakkabılar, Ruhiye Teyzemiz Ve Ata'm Şiiri | Mehmet Tevfik TEMİZTÜRK
Çamurlu Ayakkabılar, Ruhiye Teyzemiz Ve Ata'm
Lastik ayakkabılar alın terin karılı,
Milletin efendisisin Türk ruhuyla varlıklı…
Sen, değerler taşıyan onurlu bir kadınsın,
Ata’mı hatırlattın 10 Kasımla anıldın…
Çalıştığın iş ağır, çamurların içinde,
İnsanlık onuruyla sabır düşüncesinde…
Gözlerde canlandırdın, yetmiş dokuz yıl evveli,
Otuz sekiz yıllarından, Mustafa Kemal’i…
Ata’m, pastanede kahvaltı yapmaktadır,
Köylü içeri girer bir de bohçası vardır…
Bohçasını bırakır süt ve kek alacaktır,
Garson köylüyü kovar köylü çıkmayacaktır…
Köylü, sonra bağırır der, sattığın unu,
Sütü üreten biziz almadan gitmem şunu…
İstedikleri gelir kahvaltısını yapar,
Ata’mız izler iken ücreti atar, çıkar…
Ardından Ata’mız der, takdir eden tavırla,
Hikâye devam eder geçmişten çağrışımla…
“Köylü milletin efendisidir!” her hâliyle,
Öpülesi elleri, eksilmez şerefiyle…
(10 Kasım 2017)
Mehmet Tevfik TEMİZTÜRK
Çamurlu Ayakkabılar Ruhiye Teyzemiz Ve Ata'm eğitici şiirler çocuk şiirleri okul öğrenci şiirleri Mehmet Tevfik TEMİZTÜRK
Çamurlu Ayakkabılar, Ruhiye Teyzemiz Ve Ata'm Şiiri Hakkında Yorum Yazın
Çamurlu Ayakkabılar, Ruhiye Teyzemiz Ve Ata'm Şiiri Hakkındaki Yorumlar
Henüz Yorum Yazılmamış.
İlk Yorumu Siz Yazabilirsiniz.
Benzer 10 Kasım Atatürk Haftası Şiirleri
10 Kasım 17
Diyor, hiç üzülmeyin,
Beni gitti bilip de
Atatürk’üm hep varım,
Vatansever gönülde…
Ay ve yıldız içinde,
Dalgalanan bayrakta,
Fikirde, düşüncede,
Her tür kahramanlıkta…
Sanma ki milletimi,
Bırakıp da gitmişim,
Yapılacaklar varken,
Kalmayacak bir işim…
Mehmet Tevfik TEMİZTÜRK
Mehmet Tevfik TEMİZTÜRK
Ân
Bir uğultu.. hafakan..
Yüreklerde dondu kan..
Yurda başkentten akan
Haberler olsa yalan...
Gün Perşembe, Kasım on.
İşte geldi acı son
Her faniye mutlak yön
Asla dön; çıktı ferman!
Vakitte öyle bir ân;
Sanki durmuştu zaman.
Sükûta vardı cihân..
Bak; takıldı yelkovan!
Yıl otuz sekiz, Kasım..
Millet oldu tek kısım.
Hasımlar bile hısım
Oldu da, koştu yayan!
Kulağımda çınlayan
Bin bir ses var, âşiyân...
Malazgirt ve Çaldıran
Zaferler fısıldayan...
Yıkılanın yerinde
Kuruldu devletim de
Devlet kürsülerinde
Söz hakkım oldu âyan!
Ey tahrir-i tevârih!
Yazsanız; doğru, sarih.
Bilinse gerçek tarih;
Olmazdı akıl viran.
Hak istemez mi neslim,
Öğrenmeye; Ne aslım?
"Günahta yalan faslım,
Büyük!" Diyorken Kur'ân..
Bazınız, översiniz.
Bazınız, söversiniz.
Gerçeği döversiniz!
Sizde yok mudur iz'ân?
Birisi der: "Ata, put!"
Biri der, "Kalbinde tut!"
Tut, ey Rabbim; aklım tut!
Her biri ayrım, isyân...
Söylediler hep yalan;
Neydi, ceddimden kalan?
Küfrü marifet sanan;
Yaptı, tarihte talan...
Söz vatansa: "Kahraman!"
İnançsa: "Dine düşman!"
Bu nice şek, ne güman?
Güvercin kim, kim yılan?
Söyler Resul-i zî-şan:
"Vatanı sevmek, iman!"
Bu ne tükenmez bühtân?
Ebu Cehil'den kalan..
Bu, ne bitmez hengâme?
Yüreğim, lîme lîme..
Muhtaç akl-ı selîme;
İz'ânım, kaldı üryân..
Gaflet, ateşten gömlek.
Lâ Havle de, sabır çek..
Gün doğmuyor, gece pek..
Rabbim! Nerede ziyân?
Geldi yine korkulan
İstenmeyen, meş'ûm ân..
Dünyanın tanıdığı
Lideri bizden alan..
İki bin on üç bugün..
Âtî uzak, dönmez dün..
Bu ne feryât, bu ne ün?
Sîne yanık, göz giryân!
Muhacirim, üzgünüm.
Mekânsızım, gezginim.
Yalanlardan bezginim..
Riyakâr dolu her yan!
muhacir bozkurt - Mustafa KÜTÜKCÜ / 10.11.2013 - DENİZLİ.
Mustafa KÜTÜKCÜ
Yerli Malı Kullanalım
Yerli Malı Kullanalım
Bizim tarla bizim toprak,
Dönüm dönüm ocak ocak,
Çalış üret keyfine bak,
Yerli malı kullanalım.
Çeşit çeşit meyve, sebze,
Al pazardan taze taze,
Dayı, amca, hala, teyze,
Yerli malı kullanalım.
Fabrikalar kur elinle,
Ham maddeni kendin işle,
Birlik olup milletimle,
Yerli malı kullanalım.
Para verme yabancıya,
Malı sen sat dışarıya,
Rekabet et piyasaya,
Yerli malı kullanalım.
Osman ARICI
Osman ARICI
Gidiyor
Gidiyor, rastgelemez bir daha tarih eşine
Gidiyor, on yedi milyon kişi takmış peşine
Gidiyor, sonsuz olan kudreti sığmaz akla
Gidiyor, göğsünü çepeçevre saran bayrakla
Gidiyor, izleri üstün birikmiş yaşlar
Gidiyor, yerde kılıçlarla eğilmiş başlar
Gidiyor, harbin o en korkulu aslan yelesi
Gidiyor, sulhun ufuklarda yanan meş'alesi
Yine bir devr açacakmış gibi en başta O var
Hıçkıran seste O var, sessiz akan yaşta O var
Siliyor ruhunun ulviliği fani etini
Çiziyor ufka batan bir güneşin heybetini
Büyüyor, gökten inip toprağa yaklaştıkça
Büyüyor gitgide gözlerden uzaklaştıkça
Orhan Seyfi Orhon
Orhan Seyfi Orhon