Ben Kimim ? Şiiri

Ben Kimim ? Şiiri | Naime Beril

Ben Kimim ?

Ben Kimim
Haydi bil de görelim
Ben bir noktayım
Her cümlenin sonundayım

Ben kimim
Haydi bil de görelim
Ben bir virgilüm
Eş görevleri sözcükleri ayırmaktır görevim

Ben kimim
Haydi bil de görelim
Ben bir ünlem işaretiyim
Şaşırıp korkan cümlelerin sonuna gelirim

Ben kimim
Haydi bil de görelim
Ben bir soru işaretiyim
Soru sorup merak eden cümlelerin sonuna gelirim

İşte biz noktalama işaretleriyiz
Her cümlede vardır neredeyse görevimiz
Yazı için çok önemliyiz
Cümlenin anlamını düzeltiriz

Naime Beril

Ben Kimim şiiri noktalama işaretleri eğitici şiirler okul şiirleri öğretici şiirler öğrenci şiirleri amatör kısa şiirler

Noktalama İşaretleri

KÜÇÜK MİNİK BİR ŞEYİM
CÜMLEYİ BİTİRİRİM
CÜMLE BİTMESSE GELMEM
BEN MİNİK BİR NOKTAYIM

SIRALA SIRALA BİTMEZ
ARALARINDAYIM BEN
SAKIN BENİ KOYMAYI UNUTMA
BEN MİNİCİK BİR VİRGÜLÜM

AY ÇOK HEYCANDIĞIN ZAMAN
ACIDIĞIN ZAMAN
BENİ KOY HEMEN
BEN BÜYÜK BİR ÜNLEMİM

SORULARINDA BENİ KOY
HİÇBİR ZAMAN AKSATMA
SORU SORU BİTMEZ
BEN BÜYÜK BİR SORU İŞARETİYİM

CEMRE DEMİRHAN

Noktalama İşaretleri

Merhaba arkadaşlar! benim adım soru işareti.
soru cümlelerin sonuna koyulurum.
benden sonra büyük harfle başlanır.
Unutma!
KUZUCUKLAR! Ben de noktayım.
Benim çok görevim var.
Cümlenin sonuna gelirim.
Benden sonra büyük harfle başlanırım.
unutma!
MELEKLER ! Ben ünlem işareti sevinç, seslenme, heyecan
bildiren cümleler sonuna konularım. Benden sonra büyük harfle başlanır. Sakın unutma.

HİLAL SUN

Türkçe, Zengin Dil

Dilimiz okunaklı çünkü çok anlaşılır,
Köklerimizse eski, evvellere dayanır…

Ek ve kökleri alan dilimiz, eklemeli,
Sözcük sayısı ile uyumlu ve düzeyli…

Türk dilimiz zengin bilim için de uygun,
Mana kapsayabilen gelişmiş ve de olgun…

Mehmet Tevfik TEMİZTÜRK

Mehmet Tevfik TEMİZTÜRK

Noktalama İşaretleri

Zeynep uyuyakaldı,
Noktalamalar ülkesine,
Güzel bir geziye çıktı.

İlk durakta noktayı gördü.
Hemen yanına koştu.
Noktada bir çalım, bir çalım,
" Kimse olamaz" diyordu" yarım"
Pek de haksız sayılmazdı,
Noktasız hiçbir şey olmazdı.

El salladı noktaya.
Başladı etrafa bakmaya,
Ooo kimler yoktu ki.
Karar verdi, sıraya koymaya.

"Virgüle gideyim" dedi.
Acaba yeri neresiydi?
Bir baktı, bir kalabalık,
Sözcükler koşa koşa
Dizilmişler sıraya.
"Tamam dedi, buldum onu,
Bunların arasında,
Mutlaka virgül vardır.
Yoksa bunlar niye sıralanır?"

Meraklıları gördü sonra,
Kimin evi var, dedi, burada?
"Soru işareti" dediler
"Ama kapıyı açmıyor,
Evde yok mu yoksa.
Biz ne yapacağız?
Sonumuza ne koyacağız?"
"Başka birine gidin "dedi Zeynep.
"Hiç olur mu," dediler.
"Soru sormamız gerekli,"
"O, bize işareti vermeli."
"Dilerim bulursunuz" dedi. Zeynep.
"Yoksa çocuklar şaşırır,
Cümleleri birbirine karıştırır."

Zeynep, geziyi sürdürdü.
Güzel güzel evler gördü.
"Şuraya bir bakayım" dedi.
Tırnak işaretinin evine geldi.
İçerden karışık sesler geliyordu.
Sanki birileri kavga ediyordu.
Kapıyı çaldı, tırnak onu içeri aldı.
"Ne oluyor burada" dedi, Zeynep.
"Nedir bu sesler?"
"Ah, sorma canım "dedi tırnak.
"Ben hiç yalnız kalamam ki,
Benim olduğum yerde,
Mutlaka başka birinin sözü vardır.
Hasretim yalnızlığa ne zamandır.
Duyduğun sesler, işte o başkalarınındır."
Zeynep, çaresiz kaldı.
Tırnağın yanından ayrıldı.

Birden yanından hızla,
Ünlem işareti geçti.
Zeynep'i tanıdı ama,
Duramadı tabi,
"Zeynep",dedi, "Kusura bakma"
"Kapının önünde düştü Tuna,"
"Annesine seslenecek,
Düştüm anne, yetiş" diyecek,
Eee, ben lazımım ona,
Beni koyacak sonuna.
"Tabi" dedi Zeynep,
"Çabuk ol durma,
Hemen yetiş Tuna' ya"

Zeynep, geziyi sürdürdü.
Bir sürü işaret gördü.
Kiminin işi çoktu.
Dinlenmeye vakti yoktu.
Noktalar sıra sıra,
İkisi, üçü ard arda,
Koşturup duruyordu,
Yazıları tamamlıyordu.

Türkçemiz çok güzel.
İyi kullanırsak eğer.
Bu bizim görevimiz.
Önce kendi dilimiz.
Bilmeyen kendi dilini.
Öğrenebilir mi diğerini?

NİLGÜN BALTALIOĞLU

NİLGÜN BALTALIOĞLU