24 Kasım Öğretmenler Günü Şiiri

24 Kasım Öğretmenler Günü Şiiri | Nizami Sunguroğlu

24 Kasım Öğretmenler Günü

24 KASIM ÖĞRETMENLER GÜNÜ

Ellerim kirliydi tuttun elimden
Bilgi dağarcığın açtın özünden
Bendeki cevheri gördün gözümden
Umudum sen oldun düşüm sen gibi

Yüksünmedin burnumdaki sümükten
Sende bir insandın etten kemikten
Annem miydin,babam mıydın,eğitmen.
Kutsal meslek istiyorum sen gibi

Yırtığımda yamam oldun dikişsiz
Özünde doğruydun süssüz nakışsız
Yüreğimdi yüreğin düzgün çakılsız
Düz yollarda gideceğim sen gibi

Aklaştı saçların bendeki kara
Yürüdüm bir hayli vermedim ara
Ektiğin tohumlar yeşersin daha
Ben de tohum ekeceğim sen gibi

Yurdumu öğrettin bayrağım başta
Atamı sevdirdin, her an,her yaşta
Kol kolaydık cehaletle savaşta
Şimdi eğitmenim tıpkı sen gibi

Yüreğim yorulmaz feyz aldım senden
Ben de tutacağım çamurlu elden
Dikensiz gördüğüm, dikenli gülden
Demet demet dereceğim sen gibi..

Nizami Sunguroğlu

Nizami Sunguroğlu

24 Kasım Öğretmenler Günü 24 kasım şiirleri öğretmenler günü şiirleri öğrenci şiirleri okul şiirleri eğitici şiirler Nizami Sunguroğlu

Dünyanın Bütün Çiçeklerini

Dünyanın bütün çiçeklerini diyorum
Bütün çiçekleri getirin buraya,
Öğrencilerimi getirin, getirin buraya,
Kaya diplerinde açmış çiğdemlere benzer
Bütün köy çocuklarını getirin buraya,
Son bir ders vereceğim onlara,
Son şarkımı söyleyeceğim,
Getirin, getirin? ve sonra öleceğim.

Dünyanın bütün çiçeklerini diyorum
Kır ve dağ çiçeklerini istiyorum.
Kaderleri bana benzeyen,
Yalnızlıkta açarlar, kimse bilmez onları,
Geniş ovalarda kaybolur kokuları?
Yurdumun sevgili ve adsız çiçekleri,
Hepinizi, hepinizi istiyorum, gelin görün beni,
Toprağı nasıl örterseniz öylece örtün beni.

Dünyanın bütün çiçeklerini diyorum
Ben bir köy öğretmeniyim, bahçıvanım,
Ben bir bahçe suluyorum gönlümde,
Kimse bilmez, kimse anlamaz dilimden
Ne güller fışkırır çilelerinde,
Kandır, hayattır, emektir benim güllerim
Korkmadım, korkmuyorum ölümden,
Siz çiçek getirin yalnız, çiçek getirin.

Dünyanın bütün çiçeklerini diyorum
En güzellerini saymadım çiçeklerin,
Çocukları, öğrencilerimi istiyorum
Yalnız ve çileli hayatımın çiçeklerini,
Köy okullarında açan, gizli ve sessiz,
O bakımsız ama kokusu eşsiz çiçek.
Kimse bilmeyecek seni, beni kimse bilmeyecek
Seni, beni yalnızlık örtecek, yalnızlık örtecek.

Dünyanın bütün çiçeklerini diyorum
Okulun duvarı çöktü altında kaldım,
Ama ben dünya üstündeyim, toprakta.
Yaz kış bir şey söyleyen sonsuz toprakta,
Çile çektim, yalnız kaldım, ama yaşadım.
Yurdumun çiçeklenmesi için, daima yaşadım,
Bilir bunu bahçeler, kayalar, köyler bilir.
Şimdi ustum, örtün beni, yatırın buraya,

Dünyanın bütün çiçeklerini getirin buraya.
Dünyanın bütün çiçeklerini diyorum
Afyon ovasında açan haşhaş çiçeklerini,
Bacımın suladığı fesleğenleri,
Köy çiçeklerinin hepsini, hepsini,
Avluların pembe entarili hatmisini,
Çoban yastığını, peygamber çiçeğini de unutmayın,
Aman Isparta güllerini de unutmayın,
Hepsini, hepsini bir anda koklamak istiyorum
Getirin, dünyanın bütün çiçeklerini istiyorum.

Dünyanın bütün çiçeklerini diyorum
Baharda Polatlı kırlarında açan,
Güz geldi mi Kop dağına göçen,
Yürükler yaylasında, Toroslarda eğleşen,
Muş ovasından, Ağrı eteğinden,
Gücenmesin, bütün yurt bahçelerinden
Çiçek getirin, örtün beni,
Eğin türkülerinin içine gömün beni.

Dünyanın bütün çiçeklerini diyorum
Ben mezarsız yaşamayı diliyorum,
Ölmemek istiyorum, yaşamak istiyorum,
Yetiştirdiğim bahçe yarıda kalmasın,
Tarumar olmasın istiyorum, perişan olmasın,
Beni bilse bilse çiçekler bilir dostlarım,
Niçin yaşadığımı ben onlara söyledim,
Çiçeklerde açar benim gizli arzularım.

Ceyhun Atuf KANSU

Ceyhun Atuf KANSU

Sevgi Sunumu

Uçurtma uçurur
Oğlan çocuğu
Kız çocuğu
Çiçek toplar,
Tutam tutam menekşeler,
Bana baharı tanıttı
Çocuklar.
Uzanınca yanağına
Tebeşir tozu ellerim,
İşte çiçek bu derim
Pembe ve beyaz.
Bir tek şekere
Gönlümü alın şimdi
Öylesine yeğnik yüreğim.

Turgay Kaplan

Öğretmenim

ÖĞRETMEN

Değişik gerçekleri öğretir her öğretmen
Farklı umutlar aşılar
Ilıtır, kaynatır merak kanını
Hayal kurmaya bırakır.
Açarak içindeki gizli gözünü
Her çocuğun.
Öğretir, düşlerini umutlarını
Omuzunda taşımasını.
Önüne yazılmamış sayfalar açıp
Kanatlanıp uçmasını.

Hürdoğan Aydoğdu

Hürdoğan Aydoğdu

Canım Öretmenim

Elini ilk tutuğumda
Annemimki kadar sıcaktı.
Gözlerine baktığımda
Babam gibi güven doluydu.

Sınıfa girdiğimde
Nasılda ürkmiştüm senden .
O minicik kalbinde
bana da yer var mı bilmem.

Önce annem oldun benim
Sonra öğretmenim
Ne tükenmez bir sevgi
Kaynağı nedir öğretmenim

Bir gün unutacağım.
Belki en bildiklerimi bile.
yalnız iki şey kalacaksa aklımda
Biri senin adın öğretmenim.

SILA DEMİRTAŞ