10 Kasım 11 Şiiri | Mehmet Tevfik TEMİZTÜRK
10 Kasım 11
Cesur olduğun için,
Sevgi verdin bizlere,
Güç kuvvet aşıladın,
Ders verdin milletlere…
Türk ile Türklük ile
Yürek verdin bizlere,
Güç verdin yüreklere,
Cesaretlendirmekle…
Korku saldın düvele,
Kan dökülmesin diye,
Çekip gitmeleriyle,
Gösterdin bir seviye…
Mehmet Tevfik TEMİZTÜRK
10 Kasım 11 eğitici şiirler çocuk şiirleri okul öğrenci şiirleri Mehmet Tevfik TEMİZTÜRK
10 Kasım 11 Şiiri Hakkında Yorum Yazın
10 Kasım 11 Şiiri Hakkındaki Yorumlar
Henüz Yorum Yazılmamış.
İlk Yorumu Siz Yazabilirsiniz.
Benzer 10 Kasım Atatürk Haftası Şiirleri
Sen Gittin Gideli
10 Kasım oldu
Her Türk'ün ölüm günü
Dolmabahçe'de kapattın
O mavi gözlerini
Sen bir bilsen ki
Senin istediğin o gelişmeler
Yerine getirildi
Teknoloji gelişti
Ne savaşlar oldu,
Ne bombalar patladı,
Ne ağlayanlar oldu
bir bilsen ki
Sen gittin gideli
Ceren Z.
Atatürk Yaşıyor
Yüz bin asır yatsan toprakta olsa bedenin
Toprakta yatsan bile hala gül kokar tenin
İnmeyecek bayraktan o iki simgen senin
Kalbimden düşmeyecek o güzel yüzün senin
Gönlüm deniz olmuş coşuyorda coşuyor
Hiç bir zaman demedin olmuyor olmuyor
O da bana seni hatırlatıyor
Karanlığı aydınlattın bir ışık oldun
Yurduma doğan güneş oldun
İçimi sevinçle doldurdun
Ulusumuza en büyük önder oldun
Atam ölmedi kalbimizde yaşıyor
10 kasımda kendini bize hatırlatıyor
Senin sözlerin hala yaşıyor
Atatürk ölmedi ve ölmeyecek
fatma kasap
Bizimlesin Atam
Bu vatan,sana feda olsun
Kalbimizde yaşıyosun
Çok cesur,çok gayretlisin
Atam bizimlesin
Coşkuyla,mutlulukla
Kutluyoruz doğumunu
10 kasım gelince,
Üzülüyoruz hep birlikte
Mustafa Kemal paşa
Yok senin gibi başka
Toprağa gömüldün ama
Atam bizimlesin hala
Nilsu İrem ÇOKKAYNAR
O Gün
Sarı yapraklarını döküyordu ağaçlar
O gün bir garip güneş doğuyordu;
Sonra birden duruverdi zaman
Kulak kesildi ağaçlar, taşlar
Seyhan nehrine baktım
İçin için ağlıyordu.
Bir korkulu rüzgâr esiyordu
Karanlık sarmıştı dört bir yanı
Susuyordu insanlar, susuyordu Taş-köprü
Ağlıyordu herkes, ağlıyordu zaman
Kıyamet mi kopuyordu ne var?
Kollarımdaki kitaplarım yere düştü birden,
Elim-ayağım tutuldu,
Baktım çocuklara ağlıyordu,
Ağlıyordu bütün Türkiye
O gün karanlık bir rüzgâr esiyordu
Ve son yapraklarını döküyordu ağaçlar...
Güneş tutulmuş gibiydi o gün,
Güneşin yası var dediler etraftan
Bugün dünyanın yası var.
Seyhan nehrine baktım hâlâ ağlıyordu
Bir bir eğilmişti Toroslar.
Baktım her yanda bir üzünç,
Baktım her yanda bir eksik,
İşimizi gücümüzü elden bırakıp
O gün saat dokuzu beş geçe
Tarihle birlikte ağladık.
10 kasımdı o gün,
Kimi dedi, kıyamet koptu bugün
Kimi dedi keşke kıyamet kopsaydı,
Kimi dedi, benim canımı al Tanrım, O'nun yerine;
Yalnız gökyüzünde bir çift mavi göz
Işık tutuyordu yeryüzüne
Bakışları nur gibi aydınlık.
O gün dağların en büyüğü devriliyordu
Bir güneş batıyordu yalın kılıç
Yas tutuyordu herkes.
İşte o gün içimizde Atatürk
Yeniden bir güneş gibi doğuyordu.
A. Celâl ŞİMŞEK
Dicle Kaya