Keman ailesinin üyesi olan yaylı bir çalgı. Çello da denir. Kemandakine benzeyen bir yayla çalınır. Keman şeklinde olmakla beraber daha büyüktür. Yaklaşık 1,2 m uzunlukta ve en geniş yerinde 40 cm civarında olan viyolonsel bu boyutları nedeniyle oturarak çalınır. Yere dayanan bir çubuk üzerinde duran viyolonsel müzisyenin bacakları arasına alınıp bir yayla çalınır. Keman gibi dört yaya sahiptir ve müzisyenin ellerinin perdeler üzerinde gezmesiyle değişik tonlar elde edilir. Bu nedenle viyolonselin ses genişliği dört oktavdan fazladır. Rostropoviç, Pablo Cassals, Jacquelin de Pera, Misch Maisky, William Lloyd Weber ünlü violonsel solistleri arasındadır.
Günümüze kadar da kalabilen bazı viyolonseller 1560′larda, İtalyan yapımcı Andrea Amati tarafından yapılmışlardır. On sekizinci yüzyılın sonlarına değin viyolonsel ön plânda olan bir enstrüman değildi ve yalnızca müzikteki bas sesi vererek parçadaki boşlukları doldururdu. Ancak, Barok dönemde, Antonio Vivaldi ve Luigi Boccherini gibi besteciler yalnızca viyolonsel için de suitler yazdılar. On dokuzuncu yüzyıla gelindiğindeyse Johannes Brahms ve Antonin Dvorak gibi büyük isimler viyolonsel için konçerto ve benzeri eserler bile yazmıştı. Yirminci yüzyılda da Sergei Prokofiev ve Dmitri Shostakovich gibi besteciler viyolonselin olanaklarını keşfedip onu bir solo enstrüman olarak ele alan besteler yaptılar.
